November | 2022 | Sikh Nama – Daily Hukamnama | Page 10

ਮੈ ਰੱਜ ਗਈ – (ਭਾਗ -8)
ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਕਹਿਦੇ ਸਾਰੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਸਾਰੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨਿਆਂ ਦੀ ਚਾਬੀ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੋਲ ਆ
ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਆਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲੰਗਰਾਂ ਦਾ ਪੈਸੇ ਕਿਵੇ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਿੱਖ ਭਾਵਨਾ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸਾਡਾ ਬਾਬਾ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ 20 ਦੀ FD ਕਰਾ ਗਿਆ। ਉਹਦਾ ਵਿਆਜ ਈ ਨੀ ਸਾਂਭਿਆ ਜਾਦਾਂ ਸਾਡੇ ਤੋਂ।
ਤਹਿਰਾਨ( ਈਰਾਨ) ਚ ਵੱਸਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਰਹਿਬਰ ਦੀ ਕੋਈ ਖਾਸ ਖੂਬੀ ਦੱਸੋ। ਅਸੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦਾ ਨਾਮ ਰੱਖਣਾ। ਸਿੱਖਾਂ ਕਿਹਾ ਸਾਡੇ ਰਹਿਬਰ ਨੇ ਦੌਲਤ ਕਦੇ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਕੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਸਾਨੂੰ ਨਾਮ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਤਹਿਰਾਨ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੇ ਨੇੜਿਓ ਦੀ ਮੈਟਰੋ ਰੇਲ ਲੰਘਦੀ ਆ। ਜੇੜਾ ਸਟੇਸ਼ਨ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਉਹਦਾ ਨਾਮ ਹੈ “ਦਰਵਾਜ਼ਾ-ਏ-ਦੌਲਤ”
ਕਵੀ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਲਿਖਦੇ ਆ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੱਚੇ ਰੋਜ਼ ਜੰਮ ਦੇ ਸਭ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਗੁਰਦੇਵ ਪਰਗਟੇ ਤਾਂ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਹਿਮਾਨ ਆਵੇ ਤਾਂ ਹੱਸ ਕੇ ਮਿਲੀ ਦਾ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਸੀ। ਦੌਲਤਾਂ ਦਾਈ ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬੀਬੀ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਕਿ ਏਦਾਂ ਤੇ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ…. ਸੈਂਕੜੇ ਬੱਚੇ ਉਹਦੇ ਹੱਥੀਂ ਜਨਮੇ ਸੀ ਦੌਲਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨ ਆਵੇ ਏ ਠੀਕ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਾਂ ਗਲਤ ….
ਸਧਾਰਨ ਮਤਿ ਵਾਲੀ ਦਾਈ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉ ਹੈ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਣ ਤੇ ਮਿਟਉਣ ਆਇਆ ਇਸਨੂੰ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੀ ਪੀੜਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਦੌਲਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਆ ਜੋ ਬਾਬੇ ਦੀ ਨਜਰ ਨਾਲ ਨਿਹਾਲੋ ਨਿਹਾਨ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਦੌਲਤਾਂ ਦਾਈ ਨੇ ਜਾ ਕੇ ਬਾਬਾ ਮਹਿਤਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਕਿਆ ਵਧਾਈਆਂ ਮਹਿਤਾ ਜੀ ਵਧਾਈਆਂ ਚੰਦ ਤੋ ਸੋਹਣਾ ਪੁੱਤ ਆਇਆ ਹੈ ਬਾਬਾ ਮਹਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਚ ਥਾਲ ਭਰ ਕੇ ਮੋਹਰਾਂ ਦਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹਿਆ ਦੌਲਤਾਂ ਨੇ ਲੈਣ ਨ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਬਾਬੇ ਕਾਲੂ ਨੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਕਿਹਾ ਦੌਲਤਾਂ ਕੀ ਗੱਲ ਲੈਣੀਅਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?? ਜੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਨੇ ਤਾਂ ਦੱਸ ਹੋਰ ਕੁਝ ਲੋੜ ਹੈ ਤਾਂ ਦੱਸ ਪਰ ਨਾਹ ਨ ਕਰ ਅਜ …. ਦੌਲਤਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮਹਿਤਾ ਜੀ ਪਤਾ ਨੀ ਤੇਰੇ ਚ ਜੀ ਆ ਮੈ ਤੇ ਵੇਖ ਦਿਆ ਹੀ ਰੱਜ ਗਈ ਸੱਚ ਜਾਣੀ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਭੁੱਖਾਂ ਮਿਟ ਗਈਆਂ ਉਹਦੇ ਦੀਦਾਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਮਾਲਾ ਮਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅੱਜ ਤਕ ਮੈਂ ਨਾਮ ਦੀ ਦੌਲਤਾਂ ਸੀ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਮੈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦੌਲਤ ਵਾਲੀ ਹੋ ਗਈ
ਪੰਜਵੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਬਚਨ ਆ
ਮੈ ਮੂਰਖ ਕੀ ਕੇਤਕ ਬਾਤ ਹੈ ਕੋਟਿ ਪਰਾਧੀ ਤਰਿਆ ਰੇ ॥
ਗੁਰੁ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨ ਸੁਣਿਆ ਪੇਖਿਆ ਸੇ ਫਿਰਿ ਗਰਭਾਸਿ ਨ ਪਰਿਆ ਰੇ ॥੪॥੨॥੧੩॥
ਨੋਟ ਅਕਸਰ ਸਿੱਖ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਅਾੰਦੇ ਸੁਣੀ ਦੇ ਕੱਲੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨਾਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਪਰ ਦੌਲਤਾਂ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਦੌਲਤ ਵਾਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਕੋਈ ਉਪਦੇਸ਼ ਨੀ ਸੁਣਿਆ ਇਹ ਸਾਖੀ ਆ ਪੰਗਤੀ ਅ (ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ) ਦਰਸ਼ਨਾ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਬਿਆਨ ਦੀ ਕਰਤੀਆ ਅਸਲ ਚ ਗੱਲ ਮਾਨਸਿਕ ਅਵਸਥਾ ਦੀ …..
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਅਠਵੀ ਪੋਸਟ

ਇਤਿਹਾਸ – ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਿਹਾੜਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ (ਭਾਗ-7)
ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕੱਤੇ ਦੀ ਪੁੰਨਿਆ ਸੰਮਤ ੧੫੨੬ (1469ਈ:) ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾ ਜੀ ਦੇ ਪਾਵਨ ਕੁੱਖੋ ਬਾਬਾ ਮਹਿਤਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਰਾਇ ਭੋਇ ਦੀ ਤਲਵੰਡੀ (ਹੁਣ ਸ੍ਰੀ ਨਨਕਾਣਾ ਸਾਹਿਬ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ) ਹੋਇਆ। ਕਵੀ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲਿਖਦੇ ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਗਰਭ ਧਾਰਨ ਕੀਤਾ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਨੂਰਾਨੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੋ ਪਹਿਰ ਇੱਕ ਡੇਢ ਘੜੀ ਰਾਤ ਗਈ ਤੇ (ਭਾਵ ਰਾਤ 12:30 ਤੋ 01:00 ਦੇ ਵਿਚ ) ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ। ਪੁੰਨਿਆ ਦੀ ਰਾਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਚੰਦ ਬਾਹਰ ਅਸਮਾਨ ਚ ਚੜਿਆ ਸੀ। ਜਿੰਨਾ ਰਾਤ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਘਟਦਾ ਪਰ ਅੱਜ ਇਕ ਹੋਰ ਚੰਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਜੋ ਤਪਦੇ ਹਿਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਠਾਰਨ ਤੇ ਰੁਸ਼ਨਉਣ ਆਇਆ।
ਕਮਰੇ ਚ ਅੱਠ ਦੀਵੇ ਜਗਦੇ ਸੀ ਪਰ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਿਆ ਹੀ ਸਾਰੇ ਦੀਵਿਆਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਘੱਟ ਗਈ ਜੇ ਕੋਈ ਕਹੇ ਏ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਕਵੀ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਜੇ ਦਿਨ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਿਆਂ ਦੀਵੇ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਘਟ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤਾਂ ਜਿਥੇ ਆਪ ਨਾਰਾਇਣ ਕਲਾ ਧਾਰ ਕੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਉਥੇ ਦੀਵਿਆਂ ਦੀ ਲੋਅ ਕੀ ਸ਼ੈਅ ਆ … ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਅਵਤਾਰ ਸਮੇ ਉਦਾਹਰਣ ਸੂਰਜ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜਿਵੇ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਿਆਂ ਧੁੰਦ ਤੇ ਹਨੇਰਾ ਮਿਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਰੇ ਛੁਪ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦਾ ਆਗਮਨ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ।
ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਮਿਟੀ ਧੁੰਧ ਜਗ ਚਾਨਣ ਹੋਆ॥
ਜਿਉਂ ਕਰ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲਿਆ ਤਾਰੇ ਛਪੇ ਅੰਧੇਰ ਪਲੋਆ॥

ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੱਚੇ ਰੋਜ਼ ਜੰਮ ਦੇ ਅ‍ ਸਭ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਪਰ ਜਦੋਂ ਗੁਰਦੇਵ ਪਰਗਟ ਹੋਏ ਤਾਂ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰਹੁਣਾ ਆਵੇ ਤਾਂ ਹੱਸ ਕੇ ਮਿਲਦਾ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਸੀ ਦੌਲਤਾਂ ਦਾਈ ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਉਹ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਕਿ ਏਦਾਂ ਤੇ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ…. ਸੈਂਕੜੇ ਬੱਚੇ ਉਹਦੇ ਹੱਥੀਂ ਜਨਮੇ ਸੀ ਦੌਲਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਵੇ ਨ ਆਵੇ ਏ ਠੀਕ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਾਂ ਗਲਤ …. ਕਵੀ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਧਾਰਨ ਮਤਿ ਵਾਲੀ ਦਾਈ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਣ ਤੇ ਮਿਟਉਣ ਆਇਆ ਇਸਨੂੰ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੀ ਪੀੜਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦੌਲਤਾਂ ਦਾਈ ਨੇ ਜਾ ਕੇ ਬਾਬਾ ਮਹਿਤਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਕਿਆ ਵਧਾਈਆਂ ਜੀ ਵਧਾਈਆਂ ਚੰਦ ਤੋ ਸੋਹਣਾ ਪੁੱਤ ਆਇਆ ਹੈ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਰਿਵਾਜਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਜਨਮ ਪੱਤਰੀ ਵੀ ਲਿਖਾਈ ਗਈ ਜੋ ਪੰਡਤ ਹਰਦਿਆਲ ਨੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ਨਾਨਕ
ਕਵੀ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਦੇ ਦੋ ਅਰਥ ਕੀਤੇ ਆ
ਪਹਿਲਾ “ਨਾ ਅਨਕ” ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਤਾ ਨਹੀਂ
ਦੂਸਰਾ “ਨ ਅਨ ਅਕ” ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਪੀੜਾ ਨਹੀ ਉ ਹੈ ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ (ਨਾਂ ਦੀ ਬੜੀ ਲੰਭੀ ਵਿਖਿਆ ਹੋ ਸਕਦੀ )

ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੀ ਇਕ ਭੈਣ ਸੀ ਨਾਨਕੀ ਜੀ ਜੋ ਉਮਰ ਚ ਪੰਜ ਸਾਲ ਵੱਡੀ ਸੀ ਜਨਮਸਾਖੀ ਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਕਦੇ ਰੋ ਕੇ ਦੁੱਧ ਨਹੀਂ ਮੰਗਿਆ ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਨੇ ਪਿਆ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਜਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਦਿੱਤਾ ਪੀ ਲੈਣਾ ਭੈਣ ਭਰਾ ਕਦੇ ਖਿਡੌਣਿਆਂ ਤੋਂ ਖੇਡਾਂ ਤੋਂ ਲੜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਥੋੜ੍ਹੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਤੇ ਬਾਹਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਏ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਝਗੜਾ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹ ਨੀ ਕੱਢੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਏਦਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਜਿਵੇ ਕੋਈ ਵਿਦਵਾਨ ਬੈਠ ਕੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਡਿਆ ਹੋਵੇ ਆਮ ਹੀ ਆਏ ਗਏ ਸਾਧੂ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਤੇ ਘਰੋ ਭਾਂਡਾ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸ਼ੈਅ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੋੜਵੰਦ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੰਦੇ
ਥੋੜੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਗੋਪਾਲ ਪਾਂਧੇ ਕੋਲ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਜੋ ਪਾਂਧੇ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਥੋੜ੍ਹੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਪਾਂਧੇ ਨੇ ਫੱਟੀ ਲਿਖਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਅੈਹੋ ਜਹੀ ਪੱਟੀ ਲਿਖੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਪਾਂਧਾ ਜੀ ਨੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਦਿੱਤਾ ਸਾਰੀ ਪਟੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਚ 432 ਅੰਗ ਤੇ ਦਰਜ ਹੈ
ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਲਈ ਪੰਡਤ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਥ ਕੋਲ ਬਠਾਇਆ ਫ਼ਾਰਸੀ ਮੁੱਲਾਂ ਕੁਤਬਦੀਨ ਕੋਲੋਂ ਪੜੀ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਏ
ਦੱਸ ਕ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਹੋਈ ਸਮੇਂ ਦੇ ਰਿਵਾਜ ਅਨੁਸਾਰ ਬਾਬਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਨੇ ਜਨੇਊ ਪਵਉਣ ਲਈ ਘਰ ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸੱਦੇ ਪੰਡਤ ਹਰਦਿਆਲ ਆਇਆ ਜਦੋ ਜਨੇਊ ਪਉਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਪੰਡਿਤ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ ਜੋ ਸਲੋਕ ਉਚਾਰੇ ਉ
ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਚ ਦਰਜ ਆ
ਦਇਆ ਕਪਾਹ ਸੰਤੋਖੁ ਸੂਤੁ ਜਤੁ ਗੰਢੀ ਸਤੁ ਵਟੁ ॥
ਏਹੁ ਜਨੇਉ ਜੀਅ ਕਾ ਹਈ ਤ ਪਾਡੇ ਘਤੁ ॥

ਮੱਝਾਂ ਚਾਰਨ ਦੇ ਲਈ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਅਸਥਾਨ ਹੈ ਗੁ: ਕਿਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਪਿਤਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ 20 ਰੁਪਏ ਲੈ ਕੇ ਚੂਹੜਕਾਣੇ ਪਿੰਡ ਵੀ ਗਏ ਭੁੱਖੇ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕਾ ਕੇ ਸੱਚਾ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ
ਜਦੋ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਭੈਣ ਨਾਨਕੀ ਜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਆਏ ਤਾਂ ਦੌਲਤ ਖਾਂ ਦੇ ਮੋਦੀਖਾਨੇ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ 13 13 ਤੋਲਿਆ ਅਸਥਾਨ ਹੈ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਹੱਟ ਸਾਹਿਬ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਭਾਈਆ ਜੈਰਾਮ ਤੇ ਭੈਣ ਨਾਨਕੀ ਜੀ ਨੇ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਾਇਆ ਕਰੀਬ ਕਰੀਬ 18 ਕ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰੇ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਬਾਬੇ ਮੂਲੇ ਦੀ ਸਪੁੱਤਰੀ ਮਾਤਾ ਸੁਲੱਖਣੀ ਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਇਆ (ਕੁਝ ਲਿਖਤਾਂ ਚ ਆਨੰਦ ਕਾਰਜ ਤਲਵੰਡੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਣਾ ਲਿਖਿਆ) ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਘਰ ਦੋ ਪੁੱਤਾਂ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ ਵੱਡੇ ਬਾਬਾ ਸ੍ਰੀ ਚੰਦ ਛੋਟੇ ਬਾਬਾ ਲਖਮੀ ਦਾਸ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਵੇਈਂ ਚ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਗਏ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਅਲੋਪ ਰਹੇ ਜਦੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲੇ “ਨਾ ਕੋ ਹਿੰਦੂ ਨਾ ਮੁਸਲਮਾਨ” ਫਿਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਸਭ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਵਿਕਾਰਾਂ ਚ ਸੜ ਡਈ ਆ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਸਭ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਦੇ ਲਈ ਚੱਲ ਪਏ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਚ
ਬਾਬਾ ਦੇਖੈ ਧਿਆਨ ਧਰਿ ਜਲਤੀ ਸਭਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਦਿਸਿ ਆਈ॥….
ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੋਧਣਿ ਧਰਤਿ ਲੁਕਾਈ ॥੨੪॥

ਚਾਰ ਉਦਾਸੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਨੁਸਾਰ 82000 km ਤੋ ਵੱਧ ਸਫਰ ਕੀਤਾ ਲਗਪਗ ਸਾਰਾ ਸਫ਼ਰ ਪੈਦਲ ਤੈਅ ਕੀਤਾ ਘਰ ਘਰ ਚ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਜਾ ਕੇ ਸੱਚ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦਿੱਤਾ ਹਿੰਦੂ ,ਮੁਸਲਮਾਨ, ਜੋਗੀ, ਸੂਫੀ,ਬੋਧੀ ਜੈਨੀ, ਰਾਖਸ਼, ਠੱਗ, ਚੋਰ ,ਗਰੀਬ ਅਮੀਰ ਦੇਵ ਦਾਨਵ ਰਾਜੇ ਪਰਜਾ ਚਾਰ ਵਰਨ ਚਾਰ ਮਜਹਬਾਂ ਆਦਿਕ ਸਭ ਨੂੰ ਇਕ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਇਕ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕਿਰਤ ਕਰੋ ਵੰਡ ਛਕੋ ਨਾਮ ਜਪੋ ਦਾ ਉਪਦੇਸ ਦਿਤਾ
ਚਾਰੈ ਪੈਰ ਧਰਮ ਦੇ ਚਾਰ ਵਰਨ ਇਕ ਵਰਨ ਕਰਾਯਾ॥
ਰਾਣਾ ਰੰਕ ਬਰਾਬਰੀ ਪੈਰੀਂ ਪਵਣਾ ਜਗ ਵਰਤਾਯਾ॥

ਸਫਰ ਚ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋ ਸਾਥੀ ਤਲਵੰਡੀ ਤੋ ਹੀ ਨਾਲ ਰਹੇ ਰਬਾਬੀ ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਭਾਈ ਬਾਲਾ ਜੀ ਕਈ ਵਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਸਾਥੀ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਜਿਵੇਂ ਭਾਈ ਮੁੂਲਾ ਜੀ ਭਾਈ ਸੈਦੂ ਘੇਊ ਦਾ ਜਿਕਰ ਆ

ਬੇਨਤੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮਨਾਉਂਦੇ ਜੋ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਉ ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਨ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ ਉ ਵੱਧ ਬਾਣੀ ਪੜਣ ਜੋ ਨਹੀਂ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਕੀਰਤਨ ਜਾਂ ਗੁਰਮੰਤਰ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ ) ਦੇ ਨਾਲ ਜ਼ਰੂਰ ਜੁੜਣ
ਭਾਇ ਭਗਤ ਗੁਰਪੁਰਬ ਕਰ ਨਾਮ ਦਾਨ ਇਸ਼ਨਾਨ ਦ੍ਰਿੜਾਯਾ॥

ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਗ਼ਰੀਬ ਨਿਵਾਜ਼ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀਨ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵਾਲੀ ਨਾਰਾਇਣ ਸਰੂਪ ਧੰਨ ਧੰਨ ਸਾਹਿਬ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਦੀਆਂ ਲੱਖਾਂ ਕਰੋੜਾ ਵਧਾਈਆਂ ਹੋਣ
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਸਤਵੀ ਪੋਸਟ

ਗੋਰਖਨਾਥ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ – (ਭਾਗ-6)
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜਦੋ ਸਿੱਧ ਮੰਡਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਤਾ ਸਿਧਾਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਗੋਰਖਨਾਥ ਨੇ ਕਈ ਸਵਾਲ ਕੀਤੇ। ਇੱਕ ਵਾਰਤਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੈ
ਗੋਰਖ ਨੇ ਕਿਆ ਹੇ ਨਾਨਕ ਤੁਸੀ ਜੋਗ ਦਾ ਭੇਖ ਧਾਰੋ ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਬਣੋ ਨ-ਗੁਰੇ ਦੀ ਗਤਿ ਨਹੀ।
ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਗੋਰਖ ਅਸੀਂ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਹਾਂ ਨਿਗੁਰੇ ਨਹੀਂ।
ਗੋਰਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰਾ ਗੁਰੂ ? ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕੋਈ ਸਿਫਤ ਦਸੋ ? ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਚਾਰਿਆ
ਕਰਤਾਰ ਸਾਡਾ ਗੁਰੂ ਹੈ ਤੇ ਸਿਫ਼ਤ ਹੈ ਉਸ ਦੀ
ਆਦਿ ਸਚੁ ਜੁਗਾਦਿ ਸਚੁ ॥
ਹੈ ਭੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਹੋਸੀ ਭੀ ਸਚੁ ॥੧॥
ਸੁਣ ਕੇ ਗੋਰਖ ਕਹਿੰਦਾ ਸਤਿ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਸਭ ਜੀਵ ਜੰਤੂ ਸਤਿ ਨੇ ਫਿਰ ਤਾਂ ਕਰਤਾਰ ਤੇ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਸਿਫਤ ਇਕੋ ਹੋਈ??
ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਹਿੰਦੇ ਨਹੀ ਨਾਥ ਜੀ ਸਭ ਕੁਝ ਸਤਿ ਨਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਬਣਦਾ ਮਿਟਦਾ ਆ ਜਨਮ ਮਰਣ ਚ ਹੈ ਦੁਖ ਸੁਖ ਚ ਹੈ ਸਤਿ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੈ ਜੋ ਜਨਮ ਮਰਣ ਚ ਨਹੀ ਸੁਖ ਦੁਖ ਤੋ ਨਿਆਰਾ ਹੈ
ਫਿਰ ਗੋਰਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਸਭ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਤੇ ਪੁਤ ਪਿਉ ਵਰਗਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ …..
ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫਿਰ ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਗੋਰਖ ਤੂੰ ਸਮਝਿਆ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਪੁੱਤ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਪੁੱਤ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਵੈਦ ਕੋਲੋਂ ਇਲਾਜ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਫਿਰ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਉਸਤਾਦ ਕੋਲ ਭੇਜ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਲਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਸਿਆਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਲਾਇਕ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਜਾਕੇ ਉ ਆਪਣੇ ਬਾਪ ਦੇ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦੇ ਜੋਗ ਬਣਦਾ ਏਦਾ ਸਭ ਜੀਵ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਆ ਪਰ ਬੀਮਾਰ ਤੇ ਅਗਿਆਨੀ ਪੁੱਤ ਅਰਗੇ ਆ
ਜਦੋਂ ਪੂਰਨ ਗੁਰੂ ਮਿਲਦਾ ਉ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੀ ਦਵਾਈ ਦਿੰਦਾ ਉਹਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਹਉਮੈ ਤੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਰੋਗ ਕੱਟੇ ਜਾਂਦਾ ਆ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਦੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੀਵ ਗੁਣਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਸੱਚ ਦਾ ਰੂਪ ਬਣਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣਕੇ ਸੁਣ ਗੋਰਖ ਚੁਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਸਰੋਤ ਪਰਚੀ ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕੀ
ਗੁਰੂ ਬਚਨ ਨੇ
ਸਤਿਗੁਰੁ ਖੋਟਿਅਹੁ ਖਰੇ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥
( ਭਾਵ ਗੁਰੂ ਖੋਟਿਆਂ ਨੂੰ ਖਰੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਵਿਗੜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ)
ਨੋਟ ਅ ਘੱਗੇ ਨੇਕੀ ਢੱਡਰੀ ਅਰਗੇ ਆਪੂੰ ਬਣੇ ਛਲਾਰੂ ਜਹੇ ਵਿਦਵਾਨ ਵੀ ਸੁਣ ਲੈਣ ਪੜ੍ਹ ਲੈਣ ਜੇੜੇ ਚਵਲਾ ਮਾਰਦੇ ਕੁਦਰਤ ਹੀ ਰੱਬ ਆ ਕਰਤਾ ਆ ਹੋਰ ਰੱਬ ਰੁੱਬ ਹੈਨੀ
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਛੇਵੀਂ ਪੋਸਟ

ਗੁ ਪੱਥਰ ਸਾਹਿਬ (ਲੇਹ)
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ (ਭਾਗ-5)
ਸ੍ਰੀਨਗਰ ਤੋਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਲੱਦਾਖ (ਲੇਹ)ਨੂੰ ਚਲੇ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਤਿੱਬਤੀ ਲਾਮਾ ਇਕ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਇਸ ਕਰਕੇ ਪੂਜਨੀਕ ਮੰਨਦੇ ਹਨ , ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਉਸ ਰੁੱਖ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਪਹਿਲਗਾਮ ,ਅਮਰਨਾਥ ,ਸੋਨਾ ਮਾਰਗ ਬਾਲਾਕੋਟ, ਦਰਾਸ , ਕਾਰਗਿਲ ਰਸਤੇ ਗਏ ਸੀ। ਸਥਾਨਕ ਲਾਮਾਂ ਤੇ ਤਿੱਬਤੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ (ਗੁਰੂ) ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਯਾਰਖੰਡ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਇੱਥੇ ਰੁਕੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਈਰਖਾ ਨਾਲ ਸੜੇ ਇੱਕ ਦੇਉ ਸਾਧ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ। ਦੇਉ ਤਾਂਤਰਿਕ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਪਹਾੜੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਪੱਥਰ ਸੁਟਿਅ‍ਾ। ਜਿਉਂ ਹੀ ਇਹ ਪੱਥਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪਾਵਨ ਦੇਹ ਦੇ ਨਾਲ ਛੂਹਿਆ ਤਾਂ ਪੱਥਰ ਮੋਮ ਵਾਂਗ ਨਰਮ ਹੋਕੇ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਸੀਸ ਅਤੇ ਲੱਕ ਦੇ ਇਰਦ ਗਿਰਦ ਲਿਪਟ ਗਿਆ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਪੱਥਰ ਦੇ ਘੇਰੇ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਏ। ਅਜ ਵੀ ਦੇਖਣ ਤੇ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕੇ ਪੱਥਰ ਕਿਵੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੁਆਲੇ ਲਿਪਟਿਆ ਹੋਉ।
ਲੇਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮੀਲ ਦੂਰ ਬੋਧੀਆਂ ਦੇ ਮੰਦਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹਾਤਮਾ ਬੁੱਧ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਵੀ ਪੂਜੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉੱਥੇ ਤਿੱਬਤੀ ਲਾਮਾ ਇਸ ਮੰਤਰ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਦੇ ਨੇ “ਉ ਅਹੰ ਭਦਰ, ਗੁਰੂ ਪਰਮ ਸਿੱਧੀ ਹੰ “”
ਲਾਮਾ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕੇ “ਭਦਰਾ ਗੁਰੂ” ਮਤਲਬ “ਗੁਰੂ ਮਹਾਨ” ਭਾਵ “ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ” ਹੈ
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਤਿੱਬਤ ਲੱਦਾਖ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇਤਨਾ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਕੇ ਕਿ ਹੁਣ ਤਕ ਆਏ ਮਹੀਨੇ ਤਿੱਬਤੀ , ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਸਮੇਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਾਨਸਰੋਵਰ ਵੀ ਗਏ ਹੁਣ ਲੇਹ ਚ ਪਾਵਨ ਅਸਥਾਨ ਵੀ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ।
ਨੋਟ ਡਾ: ਤਿਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਤਿੱਬਤੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵੀ ਮਿਲੇ ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਪ੍ਰਕਰਮਾਂ ਚ ਤਿੱਬਤੀਆ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦਾ ਜਿਕਰ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਸਰੋਤ ਜੀਵਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਨੋਟ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਪੰਜਵੀ ਪੋਸਟ

ਚੁੰਗਤਾਂਗ ਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ {ਭਾਗ-4}
ਸਿੱਕਿਮ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਗੰਗਕੋਟ ਹੈ। ਗੰਗਕੋਟ ਤੋ 100 ਕ ਮੀਲ ਅੱਗੇ ਚੁੰਗਤਾਂਗ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ। ਤਿੱਬਤ ਨੂੰ ਜਾਂਦਿਆ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਤੇ ਬਾਲਾ ਜੀ ਸਮੇਤ ਏਥੇ ਇੱਕ ਮੱਠ ਚ ਰੁਕੇ ਸੀ। ਏਥੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਤਿ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ। ਰਾਜਾ ਵੀ ਸ਼ਰਨ ਆਇਆ। ਜਦੋ ਸਤਿਗੁਰੂ ਏਥੇ ਆਏ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਚੌਲ ਤੇ ਕੇਲੇ ਲਿਆਏ ਸੀ, ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਚ ਕੇਲੇ ਤੇ ਚੌਲ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ ਸੀ , ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕੇਲੇ ਤੇ ਚੌਲ (ਝੋਨਾ) ਬੀਜਣ ਦਾ ਢੰਗ ਤਰੀਕਾ ਸਮਝਾਇਆ। ਆਪ ਆਪਣੇ ਪਵਿੱਤਰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬਾਬੇ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਬੀਜ ਬੀਜਕੇ ਦੱਸਿਆ। ਅੇਦਾ ਬੀਜੋ ਬੀਜ ਵੀ ਕੋਲੋ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਸਮੇ ਤੋ ਏਥੇ ਦੋਵੇ ਫਸਲਾਂ ਬੀਜੀਆ ਜਾਣ ਲੱਗੀਆ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈਆ
ਏਥੇ ਵਾਦੀ ਚ ਜੋ ਨਦੀ ਵੱਗਦੀ ਅ ਉਹਦਾ ਪਾਣੀ ਬੜਾ ਗੰਧਲਾ ਸੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦਾਤਾਰ ਜੀ ਨੂੰ ਸਾਫ ਪਾਣੀ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ ਨੇੜੇ ਇਕ ਪੱਥਰ ਚੋ ਸਾਫ ਪਾਣੀ ਦਾ ਚਸ਼ਮਾ ਚਲ ਪਿਆ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕ ਪੀਣ ਲਈ ਏਹੋ ਪਾਣੀ ਵਰਤਦੇ ਨੇ ਜੋ ਅਜ ਵੀ ਪੱਥਰ ਚੋ ਸਿੰਮਦਾ ਹੈ। ਏ ਪੱਥਰ 30 ਫੁੱਟ ਉੱਚਾ ਤੇ 200 ਫੁੱਟ ਦੇ ਘੇਰੇ ਦਾ ਹੈ ਇਸ ਪੱਥਰ ਥੱਲੇ ਜੋ ਗੁਫ਼ਾ ਹੈ ਉਥੇ ਹੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਰੁਕੇ ਸੀ ਗੁਫਾ ਦਾ ਮੁੰਹ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਇਸ ਪੱਥਰ ਤੇ ਗੁਰੂ ਚਰਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਵੀ ਅਜ ਵੀ ਮਜੂਦ ਅ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦਿਆ ਇਸ ਪੱਥਰ ਦੁਆਲੇ ਛੋਟੀ ਕੰਧ ਹੈ ਤੇ ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ ਲਾਏ ਨੇ ਫੁੱਲ ਵੀ ਕੋਈ ਨਹੀ ਤੋੜਦਾ ਸਾਰਾ ਇਲਾਕਾ ਇਸ ਥਾਂ ਨੂੰ ਨਾਨਕ ਟਾਂਗ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਭ ਅੰਦਰ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਹੈ ਰਵਾਇਤ ਅਨੁਸਾਰ ਚੌਲ ਕੇਲੇ ਪਾਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ
ਮਾਉਟ ਐਵਰੈੱਸਥ ਚੋਟੀ ਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸੁਨਾਮ ਗਿਆਸਤੋ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਚੌਲ ਉਬਲੇ ਹੀ ਲਿਆਂਦੇ ਸੀ ਪਰ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਉੱਗ ਪਏ ਧੰਨ ਆ ਗਿਆਸਤੋ ਜੋ ਸਮਝਦਾ ਕੇ ਗੁਰੂਬਾਬੇ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਉਬਲੇ ਚੌਲ ਵੀ ਉੱਗ ਪੈਣ ਜਦਕੇ ਅਜ ਦੇ ਤਰਕੀ ਸਿੱਖ ਪ੍ਰਚਾਰਾਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁਖਭੰਜਨੀ ਬੇਰੀ ਦੇ ਕੱਢੇ ਚੁਭੀ ਜਾਦੇ ਆ ਖੈਰ …….
ਚਰਨ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦੀ ਤੇ ਅਸਥਾਨ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਨਾਨਕ ਲਾਮਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਫੋਟੋ ਨਾਲ ਐਡ ਹੈ ਥੱਲੇ
ਸਰੋਤ ਜੀਵਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਨੋਟ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਚੌਥੀ ਪੋਸਟ

ਖੇਤ ਹਰਿਆ ਕਰਨਾ
(ਭਾਗ -3)
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪਿਤਾ ਬਾਬਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਪਟਵਾਰੀ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬੁਲਾਇਆ ਤੇ ਕਹਿਆ ਪੁਤ ਨਾਨਕ ਮੈ ਦੇਖਦਾਂ ਤੂ ਘਰ ਚ ਚੁਪ ਚੁਪ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ , ਪਰ ਬਾਹਰ ਫਿਰ ਤੁਰ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਇਸ ਲਈ ਮੈ ਸੋਚਦਾਂ ਜੇ ਤੂ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰ ਲਿਆਇਆ ਕਰੇ ਤਾਂ ਨਾਲ ਤੂ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਰਹੇਗਾ ਤੇ ਨਾਲੇ ਘਰਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਹੋਵੇਗਾ ਮੇਰਾ ਲਾਲ ਜੀ , ਕਾਮੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਨੇ ਚਾਰਨ ਪਰ ਧਿਆਨ ਨਹੀ ਦਿੰਦੇ ਤੇ ਡੰਗਰ ਭੁੱਖੇ ਰਹਿਦੇ ਨੇ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਦੁੱਧ ਵੀ ਘਟ ਹੁੰਦਾ ,
ਸੁਣ ਕੇ ਦਾਤਾ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਠੀਕ ਹੈ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੈ ਕਲ ਤੋਂ ਹੀ ਮਝਾਂ ਚਾਰਨ ਚਲਿਆ ਜਾਊ। ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਮਝਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤੇ ਸੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਬਾਹਰ ਖੇਤਾਂ ਵਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਬਾਹਰ ਖੁਲੀ ਜਮੀਨ ਚ ਡੰਗਰ ਚਰਦੇ ਰਹੇ ਮਹਾਰਾਜ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਮਹਿਮਾਂ ਗਉਦੇ ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਿਆ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਘਰ ਆਏ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮਝਾਂ ਐ ਰੱਜ਼ੀ ਕੇ ਢੋਲ ਅਰਗੀ ਬਣੀ ਪਈਆ ਡੰਗਰਾਂ ਦੀਅ‍ ਕੁੱਖਾ ਨਿਕਲਿਆ ਵੇਖ ਬਾਬਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਦੇਖ ਕੇ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਏਦਾ ਕੁਝ ਦਿਨ ਲੰਘੇ।
ਇਕ ਦਿਨ ਦਾਤਾ ਜੀ ਮਝਾਂ ਚਾਰਨ ਡਏ ਸੀ ਦਪਹਿਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਡੰਗਰ ਚਰਦੇ ਆ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਪਾਸੇ ਤੇ ਇਕ ਰੁਖ ਥਲੇ ਪਏ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਸੋਹਿਲੇ ਗਾਉਦੇ ਗਉਦੇ ਸੁਰਤਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਚ ਐਸੀ ਲੀਨ.ਹੋਈ ਬਾਹਰ ਦੀ ਕੁਝ ਸੋਝੀ ਨ ਰਹੀ ਬਸ ਇਕ ਦੇ ਰੰਗ ਚ ਹੀ ਰੰਗੇ ਗਏ ਬਾਹਰੋਂ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇ ਘੂਕ ਸੁਤੇ ਹੋਣ।
ਕੁੁਝ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਬੜੀ ਉਚੀ ਉਚੀ ਰੌਲੇ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿਤੀ ਹੋਲੀ ਜੀ ਅਖਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਪਿੰਡਾ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਜਟ ਰੌਲਾ ਪਾਉ ਡਿਆ ਕਿਉਕਿ ਮਝਾਂ ਨੇ ਖੇਤ ਚ ਵੜਕੇ ਕੁਝ ਫਸਲ ਚਰਲੀ ਸੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੇੜੇ ਗਏ ਤਾਂ ਜਟ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਮਾੜਾ ਚੰਗਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਕਹਿਆ ਮੇੈ ਏਨੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਫਸਲ ਪਾਲੀ ਪਰ ਆ ਦੇਖ ਤੇਰੇ ਡੰਗਰਾਂ ਨੇ ਸਤਿਆ-ਨਾਸ਼ ਕਰਤਾ ਮੈ ਰਾਏ ਬੁਲਾਰ ਨੂੰ ਦਸਾਂਗਾ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਕਿਆ ਬਾਬਾ ਕਿਉ ਲੜਦਾ ਹੈ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਭਲੀ ਕਰੂ ਇਸੇ ਫਸਲ ਚ ਹੀ ਬਰਕਤ ਪਾਊ ਤੇਰੀ ਮਿਹਨਤ ਅਜਾਂਈ ਨਹੀ ਜਾਂਦੀ ਉ ਦਾਤਾਰ ਸਭ ਨੂੰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਉ ਭਲੀ ਕਰੇਗਾ ਜਟ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਲਾਲ ਪੀਲਾ ਬੋਲਿਆ ਇਕ ਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਨਾਲ ਉਤੋਂ ਗਿਆਨ ਘੋਟਦਾਂ ਚਲ ਹੁਣੇ ਰਾਏ ਕੋਲ ਇਕ ਤੇ ਤੇਰੀ ਕਰਤੂਤ ਦਸਾਂਗਾ ਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣਾ ਹਰਜਾਨਾ ਭਰਾਵਾਂ ਗਾ ਏਨਾਂ ਕਹਿਕੇ ਜਟ ਮਝਾ ਨੂੰ ਹਿਕ ਕੇ ਤੇ ਬਾਲ ਰੂਪ ਨਿਰੰਕਾਰ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਬਾਂਹੋ ਫੜ ਰਾਏ ਜੀ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਕਹਿਆ ਰਾਏ ਜੀ ਆ ਤੁਹਾਡੇ ਪਟਵਾਰੀ ਦਾ ਪੁਤ ਡੰਗਰ ਚਾਰਦਾ ਸੀ ਆਪ ਏ ਸੌਂ ਗਿਆ ਤੇ ਮਝਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਕੀਤੀ ਕਰਾਈ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਪਾਣੀ ਫੇਰਤਾ , ਮੇਰੀ ਫਸਲ ਤਬਾਹ ਕਰਤੀ। ਰਾਏ ਜੀ ਨੇ ਕਾਲੂ ਜੀ ਨੂੰ ਬੁਲਵਾਇਆ। ਸਾਰੀ ਗਲ ਦਸੀ , ਬਾਬਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਸੁਣ ਕੇ ਬੜੇ ਦੁਖੀ ਹੋਏ।
ਰਾਏ ਜੀ ਨੇ ਜਟ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ ਤੂ ਕੀ ਚਹੁੰਦਾ ਹੈ??
ਜਟ ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰਾ ਨੁਕਸਾਨ ਭਰਾਉ ਮੈ ਹਰਜਾਨਾ ਲੈਣਾ ਨਹੀ ਤੇ ਮੱਝਾਂ ਨੀ ਮੋੜਣੀ ਆ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਚੁਪ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਤਕ ਅਖਾਂ ਥਲੇ ਕਰਕੇ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨਣ ਡਏ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਰਹਿਮਤ ਭਰੇ ਨੈਣ ਉਪਰ ਉਠੇ ਤੇ ਕਮਲ ਅਰਗੇ ਮੁਖ ਚੋ ਗੰਭੀਰ ਜਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ ਬਾਬਾ ਹਰਜਾਨਾ ਤੇ ਤਾਂ ਭਰੀਏ ਜੇ ਫਸਲ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ.ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਫਸਲ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹੈ ਜਟ ਸੁਣ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਖਰਾਬ ਮੈ ਰੌਲਾ ਪਾਵਾਂਗਾ ?? ਰਾਏ ਜੀ ਤੁਸੀ ਬੰਦਾ ਭੇਜ ਕੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਹਾਲ ਦੇਖਾਲੋ ਹੁਣੇ ਪਤਾ ਲਗਜੂ। ਕੌਣ ਸਹੀ ਕੌਣ ਗਲਤ ਰਾਏ ਨੇ ਬੰਦਾ ਭੇਜਿਆ ਉਹ ਪੈਲੀ ਵੇਖ ਕੇ ਆਇਆ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਕਾਲੂ ਦਾ ਕਾਕਾ ਸਹੀ ਆ। ਖੇਤ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਐ। ਕਿਤੇ ਪਤਾ ਨੀ ਟੁਟਾ ਮੈ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਫਿਰ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਆ ਜਟ ਐਵੇ ਝੂਠੀ ਤੋਹਮਤ ਲੌਦਾ ਬੱਚੇ ਨਿਆਣੇ ਤੇ ਉਥੇ ਖੁਰ ਲੱਗੇ ਦਾ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨੀ ਹੈਗਾ।
ਭਾਈ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਚ ਲਿਖਦੇ ਨੇ
ਆਇ ਰਾਇ ਸਿਉ ਬਾਤ ਜਨਾਈ।
ਮੈ ਹੇਰੀ ਫਿਰਿਕੈ ਚਹੁੰ ਘਾਈ।
ਨਹਿ ਪਸੁ ਖੋਜ ਨ ਬੂਟਾ ਤੂਟਾ।
ਰਹਿਉ ਨਿਸਰ ਸਭ ਸਾਬਤ ਬੂਟਾ।
ਜਟ ਸੁਣ ਕੇ ਬੜਾ ਹੈਰਾਨ ਆਪ ਗਿਆ ਜਾ ਕੇ ਖੇਤ ਦੇਖਿਆ ਫਸਲ ਲਹਿ ਲਹਉਦੀ ਹਰੀ ਭਰੀ ਡੰਗਰ ਦੇ ਖੁਰ ਤਕ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀ ਕਿਤੇ ਜਟ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨ ਆਵੇ ਏ ਕਿਵੇ ਹੋਇਆ ਕੀ ਬਣਿਆਂ…. ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਮਾਰਾ ਉ ਵਾਪਸ ਰਾਏ ਜੀ ਕੋਲ ਵੀ ਨ ਗਿਆ ਕਿ ਕੀ ਮੁੰਹ ਲੈ ਕੇ ਜਾਊ ਸਿਧਾ ਘਰ ਚਲੇ ਗਿਆ ਜੱਟ ਵਿਚਾਰੇ ਦੇ ਭਾਗ ਵੇਖੋ ਕੇ ਸਭ ਕੁਝ ਵੇਖ ਕੇ ਵੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਚਰਨੀ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ਨਹੀਂ ਤੇ ਬਾਬੇ ਨੇ ਖੇਤ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਜੱਟ ਦਾ ਤਨ ਮਨ ਹਰਿਆ ਕਰ ਦੇਣਾ ਸੀ ….
ਖੈਰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਮਝਾਂ ਲੈ ਕੇ ਘਰੇ ਆ ਗਏ ਪਰ ਰਾਏ ਬੁਲਾਰ ਜੀ ਸੋਚਦੇ ਆ ਜਟ ਨੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਕੁਝ ਤਾਂ ਗਲ ਹੈ ਜੋ ਸਮਝ ਨਹੀ ਆਈ ਮੇਰੇ ……ਉ ਖੇਤ ਜੋ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਹਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਥੇ ਹੁਣ ਅਸਥਾਨ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ
ਗੁਰਦਾਆਰਾ ਕਿਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜੋ ਨਾਨਕਾਣਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਚੜਦੇ ਵਲ ਆ।
ਏ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਹੈ ਪੰਜਵੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦਾ ਬਚਨ ਆ ਗੁਰੂ ਤਾਂ ਜੰਗਲ ਕੱਖ ਤੀਲੇ ਘਾਹ ਸਭ ਕੁਝ ਨੂੰ ਹਰਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਉਸ ਅਗੇ ਮਨੁਖ ਕੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ?
ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਬੋਲ ਨੇ
ਗੁਰਿ ਵਣੁ ਤਿਣੁ ਹਰਿਆ ਕੀਤਿਆ ਨਾਨਕ ਕਿਆ ਮਨੁਖ ॥੨॥
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਨੋਟ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਤੀਜੀ ਪੋਸਟ

ਵੈਦਾ ਦਾ ਵੈਦ
(ਭਾਗ-2)
ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਅਜੇ 15 ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਚੋਜ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤਮ ਜੀ ਬਹੁਤ ਚੁਪ ਰਹਿਣ ਲਗ ਪਏ, ਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਬੋਲਣਾ , ਨਾ ਹਸਣਾ, ਨਾ ਰੋਣਾ , ਬਸ ਕਦੇ ਘਰ ਕਦੇ ਬਾਹਰ ਪਏ ਰਹਿਣਾ , ਦੋ ਦੋ , ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ , ਦਿਨ ਰੋਟੀ ਨ ਖਾਣੀ। ਮਾਤਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾ ਜੀ ਨੇ ਪੁਤ ਦੀ ਏ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਬਾਬਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਪੁਤ ਨਾਨਕ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰੋਗ ਲਗ ਗਿਆ। ਤੁਸੀ ਵੈਦ ਨੂੰ ਬਲਾਉਂ , ਪਿਤਾ ਕਾਲੂ ਜੀ ਵੈਦ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆਏ। ਵੈਦ ਦਾ ਨਾਂ ਸੀ ਹਰਿਦਾਸ , ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਘਰ ਹੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਚਾਦਰ ਲੈ ਕੇ ਪਏ ਸੀ। ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਵੈਦ ਨੂੰ ਦਸਿਆ ਨਾਨਕ ਨਾ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਨਾ ਖਾਦਾਂ ਪੀਂਦਾ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ।
ਵੈਦ ਨੇ ਆ ਕੇ ਅਵਾਜ਼ ਦਿਤੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬੋਲੇ ਨਹੀ ਵੈਦ ਨੇ ਮਥੇ ਤੇ ਹਥ ਲਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਫਿਰ ਬਾਂਹ ਫੜਕੇ ਨਬਜ਼ ਦੇਖਣ ਲਗਾ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਕਹਿਆ ਵੈਦ ਜੀ ਕੀ ਕਰਨ ਡਏ ਹੋ ??
ਵੈਦ ਨੇ ਕਿਆ ਕਾਕਾ ਜੀ ਤੇਰਾ ਦੁਖ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਨਬਜ਼ ਦੇਖਦਾ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਬਾਂਹ ਪਿਛੇ ਖਿਚ ਲਈ ਤੇ ਬੋਲੇ ਵੈਦ ਜੀ ਤੁਸੀ ਬੜੇ ਭੋਲੇ ਹੋ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਕੇ ਰੋਗ ਲਭ ਡਏ ਜੇ ਪੀੜ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਚ ਨਹੀ ਮੇਰੇ ਕਾਲਜ਼ੇ ਚ ਹੈ ਤੇ ਏਸ ਦੁਖ ਨੂੰ ਤੁਸੀ ਨਹੀ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀ ਤਾਂ ਖੁਦ ਰੋਗੀ ਹੋ ਪਹਿਲਾ ਆਪਣਾ ਰੋਗ ਤਾਂ ਪਛਾਣ ਲੋ ।
ਸਲੋਕ (ਅੰਗ ੧੨੭੯) 1279
ਵੈਦੁ ਬੁਲਾਇਆ ਵੈਦਗੀ ਪਕੜਿ ਢੰਢੋਲੇ ਬਾਂਹ ॥
ਭੋਲਾ ਵੈਦੁ ਨ ਜਾਣਈ ਕਰਕ ਕਲੇਜੇ ਮਾਹਿ ॥੧
ਵੈਦ ਸੁਣ ਬੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਨੂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਰੋਗ ਨੀ ਕਾਕਾ ਤੈਨੂ ਮੇਰਾ ਕੇੜਾ ਰੋਗ ਦਿਸਿਆ ਦਸ…? ਬਾਬਾ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਨੂ ਹਉਂਮੈ ਦਾ ਰੋਗ ਹੈ ਤੇਨੂ ਹੀ ਨਹੀ ਸਾਰੀ ਮਨੁਖ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਹਉਂਮੈ ਦਾ ਰੋਗ ਹੈ
ਵੈਦ ਕਹਿੰਦਾ ਰੋਗਾਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਲਈ ਕੁਝ ਲਛਣ ਹੁਂਦੇ ਨੇ ਜਿਵੇ ਬੁਖਾਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਰੀਰ ਤਪਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਠੰਡ ਲਗਦੀ ਹੈ ਏ ਜੋ ਤੁਸੀ ਰੋਗ ਦਸਿਆ ਇਸ ਦੇ ਲਛਣ ਕੀ ਨੇ ?? ਮੈ ਕਿਵੇ ਪਹਿਚਾਨਾ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਕਹਿਆ ਵੈਦ ਜੀ
ਏ ਜੋ ਜਨਮ ਮਰਣ ਹੈ ਫਿਰ ਮਰਣ ਦਾ ਡਰ ਹੈ ਜੀਵਨ ਦੀ ਇਛਾ ਹੈ ਇਜ਼ਤ ਬੇਇਜ਼ਤ ਦਾ ਡਰ ਹੈ ਏ ਸਭ ਹਉਂਮੈ ਕਰਕੇ ਹੀ ਹੈ ਫਿਰ ਏਸੇ ਤੋਂ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਈਰਖਾ ਲੋਭ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਆਦਿਕ ਰੋਗ ਜਨਮ ਲੈਂਦੇ ਆ ਵੈਦ ਨੇ ਕਿਆ ਰੋਗ ਲਗਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਏ ਸਭ ਰੋਗ ਜਾਂ ਹਉਂਮੈ ਦਾ ਰੋਗ ਜੋ ਤੁਸੀ ਕਹਿਆ ਏ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਲਗੇ ਕਿਉਂ ਆ ?? ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਕਹਿਆ ਸਭ ਦੇ ਖਸਮ ਜਗਤ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਭੁਲਣ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਂਸ ਖਸਮ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਕੇ ਹੋਰ ਜੋ ਵੀ ਕਰੀਏ ਖਾਈਏ ਪੀਏ ਪਹਿਨੀਏ ਹੰਢਾਈ ਏ ਉਂਸ ਸਭ ਨਾਲ ਏ ਰੋਗ ਉਂਠ ਖਲੋਤੇ ਨੇ ਏਸੇ ਕਰਕੇ ਖਾਂਦਾ ਪੀਂਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆ ਵੀ ਮਨੁਖ ਦੁਖੀ ਹੈ ਰੋਦਾਂ ਪਿਟਦਾ ਹੈ
ਗੁਰੂ ਬੋਲ ਨੇ (ਅੰਗ ੧੨੫੬)1256
ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਕੀਏ ਰਸ ਭੋਗ ॥
ਤਾਂ ਤਨਿ ਉਠਿ ਖਲੋਏ ਰੋਗ ॥
ਵੈਦ ਦੇ ਹਥ ਜੁੜੇ ਅਖਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਕਹਿੰਦਾ ਐ ਵੈਦਾਂ ਦੇ ਵੈਦ ਜੀ ਤੁਸੀ ਰੋਗ ਦਸੇ ਰੋਗਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦਸੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਰੋਗ ਦੀ ਦਵਾਈ ਇਸ ਦਾ ਇਲਾਜ ਵੀ ਦਸੋ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਕਹਿਆ ਵੈਦ ਜੀ
ਜਿਵੇ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਭੁਲਣ ਕਰਕੇ ਰੋਗ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਆ ਉਂਸ ਤੋਂ ਦੂਰੀ ਰੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਉਂਸ ਦੀ ਯਾਦ ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਉਂਸ ਦੀ ਨੇੜਤਾ ਹੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਉਂਸ ਸਚੇ ਖਸਮ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜੁੜੋ ਸਭ ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਦੁਖਾਂ ਦਾ ਦਾਰੂ ਨਾਮ ਹੈ ਨਾਮ ਹਾਂ
ਬਸ ਨਾਮ ਹੀ ਨਾਮ ਨਾਮ ਹੀ ਨਾਮ ਹਰ ਸਮੇ ਹਰ ਪਲ ਉਂਸ ਦੀ ਯਾਦ ਚ ਰਹੋ
ਗੁਰੂ ਬੋਲ ਨੇ (ਅੰਗ ੧੨੫੬)1256
ਦੂਖ ਰੋਗ ਸਭਿ ਗਇਆ ਗਵਾਇ ॥
ਨਾਨਕ ਛੂਟਸਿ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ॥੪॥੨॥੭॥
ਏਨਾਂ ਕਹਿ ਦੁਖਭੰਜਨ ਦਾਤਾਰ ਜੀ ਨੇ ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਜਰ ਨਾਲ ਤਕਿਆ ਤੇ ਵੈਦ ਨੂੰ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲ ਕਰ ਦਿਤਾ ਵੈਦ ਹਰਿਦਾਸ ਹੁਣ ਨਾਂ ਦਾ ਹਰਿਦਾਸ ਨਹੀ ਬਲਕਿ ਅਸਲ ਚ ਹਰੀ ਦਾ ਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਵੈਦ ਭਾਈ ਹਰਿਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਘਰ ਚਲੇ ਗਏ ਕੁਝ ਸਮੇ ਬਾਦ ਚੋਜੀ ਪ੍ਰੀਤਮ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਰੁਖ ਬਦਲ ਲਿਆ ਤੇ ਆਮ ਵਾਂਗ ਫਿਰਨ ਲਗ ਪਏ ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਖੁਸ਼ ਕੇ ਪੁੱਤ ਨਾਨਕ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਮਾਲਕ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਦੇ ਆ
ਪੰਜਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਬਚਨ ਨੇ (ਅੰਗ ੬੧੮)618
ਮੇਰਾ ਬੈਦੁ ਗੁਰੂ ਗੋਵਿੰਦਾ ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਉਖਧੁ ਮੁਖਿ ਦੇਵੈ ਕਾਟੈ ਜਮ ਕੀ ਫੰਧਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਨੋਟ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਦੂਸਰੀ ਪੋਸਟ

ਖੁਦਾ ਇੱਕ ਹੈ ਕਿ ਦੋ ??
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜਾ ਭਾਈ ਬਾਲਾ ਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਸਮੇਤ ਬਨਾਰਸ ਤੋਂ ਪਟਨੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਦਿਆਂ ਰਾਹ ਚ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਲੀ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਕੋਲ ਬੈਠ ਸੀ , ਭਾਈ ਮਰਦਾਨੇ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਸਾਹਮਣੇ ਇਕ ਪਾਲਕੀ ਤੇ ਪਈ ਜਿਸ ਨੂੰ 6 ਕੁਹਾਰਾਂ (ਪਾਲਕੀ ਚੁਕਣ ਵਾਲੇ) ਨੇ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ, ਭਾਈ ਜੀ ਦੇ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਪਾਲਕੀ ਰੁਕੀ ਇਕ ਕੁਹਾਰ ਨੇ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਗਦੈਲਾ ਵਿਛਾਇਆ ਨਾਲ ਹੀ ਵਧੀਆ ਚਾਦਰ ਵਿਛਾਈ ਸਿਰਾਣਾ ਲਾਇਆ ਆਸਨ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਪਾਲਕੀ ਚੋਂ ਇਕ ਸੂਫ਼ੀ ਕੀਮਤੀ ਲਿਬਾਸ ਵਾਲਾ ਵਾਹਵਾ ਹੱਟਾ ਕੱਟਾ ਦਰਵੇਸ਼ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਤੇ ਸਰਾਣੇ ਦੀ ਢੋ ਲਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਦੋ ਕੁਹਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪੱਖਾ ਝੱਲਣ ਲਗ ਪਏ ਦੋ ਦਰਵੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਘੁੱਟਣ ਬੈਠ ਗਏ ਇਕ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਬੰਨੇ ਤੁਰ ਗਿਆ ਸ਼ੈਦ ਪਾਣੀ ਲੈਣ….
ਏ ਸਭ ਦੇਖ ਨਿਰਮਲ ਚਿਤ ਆਲੇ ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਕੋਲੋਂ ਰਿਅ ਨਾ ਗਿਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਬਾਬਾ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਖੁਦਾ ਇੱਕ ਆ ਕਿ ਦੋ ??? ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਮਰਦਾਨਿਆਂ ਖ਼ੁਦਾ ਤੇ ਇਕ ਹੈ ਪਰ ਤੂੰ ਇਹ ਸਵਾਲ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛਿਆ?? ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਆਂਦੇ ਬਾਬਾ ਉਹ ਵੇਖ ਸਾਮਣੇ ਨਾਲੇ ਤੇ ਉ ਗਰੀਬ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲਿਆਏ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇਖੋ ਮੁੜਕੋ ਮੁੜਕੀ ਹੋਏ ਪਏ ਆ ਹੁਣ ਪੱਖਾ ਝੱਲ ਡਏ ਲੱਤਾਂ ਘੁੱਟ ਡਏ ਆ ਇਹ ਕਿਸ ਦੀ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਹਨ?? ਤੇ ਉ ਮੋਟਾ ਤਾਜਾ ਜੋ ਪਾਲਕੀ ਚ ਬੈਠਾ ਹੀ ਥੱਕ ਗਿਆ ਜਿੰਨੇ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਗਰਮੀ ਲੱਗੀ ਜਾਂਦੀ ਓ ਕਿਸ ਦੀ ਪੈਦਾੲਿਸ਼ ਨੇ ??
ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮਰਦਾਨਿਆ ਖੁਦਾ ਤੇ ਇੱਕ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਸਾਰੇ ਉਸਦੀ ਹੀ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਆ ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਦੋ ਰੰਗੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਕੁਝ ਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੈ ਕੁਝ ਰੰਗ ਕਰਤਾਰ ਦੇ ਆ ਬਾਕੀ ਜੋ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦੇਵੇਗਾ ਚਾਹੇ ਉਹ ਫ਼ਕੀਰ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਖੁਦਾ ਦੇ ਘਰੇ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਚੱਲ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲੀਏ ਏਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਉਠਕੇ ਦਰਵੇਸ਼ ਕੋਲ ਗਏ ਨਾਮ ਪੁਛਿਆ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਸੱਯਦ ਬਜੀਦ
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੇ ਸਯੱਦ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਦਰਵੇਸ਼ ਤੇ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਮਾਲਕ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰ ਗਿਆ ਪਰ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰਕੇ ਜੁਲਮ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਦਰ ਪਰਵੇਸ਼ ਨਹੀ ਮਿਲਣਾ ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਭਾਰ ਪਉਣ ਵਾਲਾ ਦਰਵੇਸ਼ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਤੇਨੂ ਨਾ ਰਸੂਲ ਨੇ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰਨਾ ਹੈ ਨਾ ਖੁਦਾ ਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੂੰ ਸੂਫ਼ੀ ਲਿਬਾਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰ ਰਿਆ ਹੈੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਬਚਨ ਕਹੇ ਤੇ ਸਯੱਦ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਦੇ ਚਰਨੀਂ ਢਹਿ ਪਿਆ ਮਾਫੀ ਮੰਗੀ
ਸਰੋਤ ਜੀਵਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ
, ਬਲਿਓ ਚਰਾਗ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਚਮਤਕਾਰ ਚੋ
ਨੋਟ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਪਹਿਲੀ ਪੋਸਟ
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਨੋਟ ਅਜ ਤੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਸਾਧਾਂ ਨੂੰ ਹਜਾਰਾਂ ਦੇ ਕੀਮਤੀ ਬੂਟਾ ਸੂਟ ਪਉਣ ਵਾਲਿਆ ਨੂੰ ਫ਼ੈਸ਼ਨ ਮੈਨ ਬਾਬਿਆ ਨੂੰ ਮਤਿ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦਾ ਬਾਬੇ ਸਾਖੀ ਤੋ ਜੋ ਦੂਜਿਆ ਸਿਰ ਚੜੇ ਫਿਰਦੇ

सोरठि महला ९ ॥ मन रे प्रभ की सरनि बिचारो ॥ जिह सिमरत गनका सी उधरी ता को जसु उर धारो ॥१॥ रहाउ ॥ अटल भइओ ध्रूअ जा कै सिमरनि अरु निरभै पदु पाइआ ॥ दुख हरता इह बिधि को सुआमी तै काहे बिसराइआ ॥१॥ जब ही सरनि गही किरपा निधि गज गराह ते छूटा ॥ महमा नाम कहा लउ बरनउ राम कहत बंधन तिह तूटा ॥२॥ अजामलु पापी जगु जाने निमख माहि निसतारा ॥ नानक कहत चेत चिंतामनि तै भी उतरहि पारा ॥३॥४॥

अर्थ: हे मन! परमात्मा की शरण आ कर उस के नाम का ध्यान धरा करो। जिस परमात्मा का सिमरन करते हुए गनका (विकारों में डूबने) से बच गई थी तूँ भी, (हे भाई!) उस की सिफ़त-सलाह अपने हृदय में वसाई रख ॥१॥ रहाउ ॥ हे भाई! जिस परमात्मा के सिमरन के द्वारा ध्रूअ सदा के लिए अटल हो गया है और उस ने निर्भयता का आतमिक दर्जा हासिल कर लिया था, तूँ ने उस परमात्मा को क्यों भुलाया हुआ है, वह तो इस तरह के दुखों का नाश करने वाला है ॥१॥ हे भाई! जिस समय ही (गज ने) कृपा के समुँद्र परमात्मा का आसरा लिया वह गज (हाथी) तेंदुए की फाही से निकल गया था। मैं कहाँ तक परमात्मा के नाम की वडियाई बताऊं ? परमात्मा का नाम सिमर कर उस (हाथी) के बंधन टूट गए थे ॥२॥ हे भाई! सारा जगत जानता है कि अजामल विकारी था (परमात्मा के नाम का सिमरन कर के) आँखों के झमकन जितने समय मे ही उसका पार-उतारा हो गया था। नानक जी कहते हैं – (हे भाई! तूँ) सभी इच्छों को पूर्ण करने वालेे परमात्मा का नाम सिमरिया कर। तूँ भी (संसार-समुँद्र को) पार कर जाएंगा ॥३॥४॥

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੯ ॥ ਮਨ ਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਨਿ ਬਿਚਾਰੋ ॥ ਜਿਹ ਸਿਮਰਤ ਗਨਕਾ ਸੀ ਉਧਰੀ ਤਾ ਕੋ ਜਸੁ ਉਰ ਧਾਰੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਅਟਲ ਭਇਓ ਧ੍ਰੂਅ ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਅਰੁ ਨਿਰਭੈ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥ ਦੁਖ ਹਰਤਾ ਇਹ ਬਿਧਿ ਕੋ ਸੁਆਮੀ ਤੈ ਕਾਹੇ ਬਿਸਰਾਇਆ ॥੧॥ ਜਬ ਹੀ ਸਰਨਿ ਗਹੀ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਗਜ ਗਰਾਹ ਤੇ ਛੂਟਾ ॥ ਮਹਮਾ ਨਾਮ ਕਹਾ ਲਉ ਬਰਨਉ ਰਾਮ ਕਹਤ ਬੰਧਨ ਤਿਹ ਤੂਟਾ ॥੨॥ ਅਜਾਮਲੁ ਪਾਪੀ ਜਗੁ ਜਾਨੇ ਨਿਮਖ ਮਾਹਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥ ਨਾਨਕ ਕਹਤ ਚੇਤ ਚਿੰਤਾਮਨਿ ਤੈ ਭੀ ਉਤਰਹਿ ਪਾਰਾ ॥੩॥੪॥

ਅਰਥ: ਹੇ ਮਨ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰਿਆ ਕਰ। ਜਿਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਦਿਆਂ ਗਨਕਾ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬਣੋਂ) ਬਚ ਗਈ ਸੀ ਤੂੰ ਭੀ, (ਹੇ ਭਾਈ!) ਉਸ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵਸਾਈ ਰੱਖ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਧ੍ਰੂ ਸਦਾ ਲਈ ਅਟੱਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਨਿਰਭੈਤਾ ਦਾ ਆਤਮਕ ਦਰਜਾ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਤੂੰ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਭੁਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਉਹ ਤਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੧॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਹੀ (ਗਜ ਨੇ) ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲਿਆ ਉਹ ਗਜ (ਹਾਥੀ) ਤੰਦੂਏ ਦੀ ਫਾਹੀ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਥੋਂ ਤਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਦੱਸਾਂ ? ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਉਚਾਰ ਕੇ ਉਸ (ਹਾਥੀ) ਦੇ ਬੰਧਨ ਟੁੱਟ ਗਏ ਸਨ ॥੨॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਸਾਰਾ ਜਗਤ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਾਮਲ ਵਿਕਾਰੀ ਸੀ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰ ਕੇ) ਅੱਖ ਦੇ ਝਮਕਣ ਜਿਤਨੇ ਸਮੇ ਵਿਚ ਹੀ ਉਸ ਦਾ ਪਾਰ-ਉਤਾਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਨਾਨਕ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ – (ਹੇ ਭਾਈ! ਤੂੰ) ਸਾਰੀਆਂ ਚਿਤਵਨੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਿਆ ਕਰ। ਤੂੰ ਭੀ (ਸੰਸਾਰ-ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ) ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਏਂਗਾ ॥੩॥੪॥

सोरठि महला ५ ॥ ठाढि पाई करतारे ॥ तापु छोडि गइआ परवारे ॥ गुरि पूरै है राखी ॥ सरणि सचे की ताकी ॥१॥ परमेसरु आपि होआ रखवाला ॥ सांति सहज सुख खिन महि उपजे मनु होआ सदा सुखाला ॥ रहाउ ॥ हरि हरि नामु दीओ दारू ॥ तिनि सगला रोगु बिदारू ॥ अपणी किरपा धारी ॥ तिनि सगली बात सवारी ॥२॥ प्रभि अपना बिरदु समारिआ ॥ हमरा गुणु अवगुणु न बीचारिआ ॥ गुर का सबदु भइओ साखी ॥ तिनि सगली लाज राखी ॥३॥ बोलाइआ बोली तेरा ॥ तू साहिबु गुणी गहेरा ॥ जपि नानक नामु सचु साखी ॥ अपुने दास की पैज राखी ॥४॥६॥५६॥

अर्थ: हे भाई! जिस मनुष्य के अंदर करतार ने ठंड डाल दी, उस के परिवार को (उस के ज्ञान-इन्द्रयाँ को विकारों का) ताप छोड़ जाता है। हे भाई! पूरे गुरू ने जिस मनुष्य की मदद की है, उस ने सदा कायम रहने वाले परमात्मा का सहारा ले लिया ॥१॥ हे भाई! जिस मनुष्य का रक्षक परमात्मा आप बन जाता है, उस का मन सदा के लिए सुखी हो जाता है (क्योंकि उस के अंदर) एक पल में आत्मिक अडोलता के सुख और शांति पैदा हो जाते हैं ॥ रहाउ ॥ हे भाई! (विकार- रोगों का इलाज करने के लिए गुरू ने जिस मनुष्य को) परमात्मा की नाम-दवाई दी, उस (नाम-दारू) ने उस मनुष्य का सारा ही (विकार-) रोग काट दिया। जब प्रभू ने उस मनुष्य पर अपनी मेहर की, तो उस ने अपनी सारी जीवन-कहानी ही सुंदर बना ली (अपना सारा जीवन संवार लिया) ॥२॥ हे भाई! प्रभू ने (सदा ही) अपने (प्यार वाले) स्वभाव को याद रखा है। वह हमारे जीवों का कोई गुण या औगुण दिल पर लगा नहीं रखता। (प्रभू की कृपा से जिस मनुष्य के अंदर) गुरू के श़ब्द ने अपना प्रभाव पाया, श़ब्द ने उस की सारी इज़्ज़त रख ली (उस को विकारों में फंसने से बचा लिया) ॥३॥ हे प्रभू! जब तूँ प्रेरणा देता हैं तब ही मैं तेरी सिफ़त-सलाह कर सकता हूँ। तूँ हमारा मालिक हैं, तूँ गुणों का ख़ज़ाना हैं, तूँ गहरे जिगरे वाला हैं। हे नानक जी! सदा-थिर प्रभू का नाम जपा कर, यही सदा साथ निभाने वाला है। प्रभू अपने सेवक की (सदा) इज़्ज़त रखता आया है ॥४॥६॥५६॥

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਠਾਢਿ ਪਾਈ ਕਰਤਾਰੇ ॥ ਤਾਪੁ ਛੋਡਿ ਗਇਆ ਪਰਵਾਰੇ ॥ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹੈ ਰਾਖੀ ॥ ਸਰਣਿ ਸਚੇ ਕੀ ਤਾਕੀ ॥੧॥ ਪਰਮੇਸਰੁ ਆਪਿ ਹੋਆ ਰਖਵਾਲਾ ॥ ਸਾਂਤਿ ਸਹਜ ਸੁਖ ਖਿਨ ਮਹਿ ਉਪਜੇ ਮਨੁ ਹੋਆ ਸਦਾ ਸੁਖਾਲਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਓ ਦਾਰੂ ॥ ਤਿਨਿ ਸਗਲਾ ਰੋਗੁ ਬਿਦਾਰੂ ॥ ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥ ਤਿਨਿ ਸਗਲੀ ਬਾਤ ਸਵਾਰੀ ॥੨॥ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪਨਾ ਬਿਰਦੁ ਸਮਾਰਿਆ ॥ ਹਮਰਾ ਗੁਣੁ ਅਵਗੁਣੁ ਨ ਬੀਚਾਰਿਆ ॥ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਭਇਓ ਸਾਖੀ ॥ ਤਿਨਿ ਸਗਲੀ ਲਾਜ ਰਾਖੀ ॥੩॥ ਬੋਲਾਇਆ ਬੋਲੀ ਤੇਰਾ ॥ ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਗੁਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਚੁ ਸਾਖੀ ॥ ਅਪੁਨੇ ਦਾਸ ਕੀ ਪੈਜ ਰਾਖੀ ॥੪॥੬॥੫੬॥

ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਰਤਾਰ ਨੇ ਠੰਡ ਵਰਤਾ ਦਿੱਤੀ, ਉਸ ਦੇ ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ (ਉਸ ਦੇ ਗਿਆਨ-ਇੰਦ੍ਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦਾ) ਤਾਪ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਪੂਰੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਨੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਆਸਰਾ ਤੱਕ ਲਿਆ ॥੧॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਰਾਖਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਸਦਾ ਵਾਸਤੇ ਸੁਖੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਇਕ ਛਿਨ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਦੇ ਸੁਖ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਹੇ ਭਾਈ! (ਵਿਕਾਰ-ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ-ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ, ਉਸ (ਨਾਮ-ਦਾਰੂ) ਨੇ ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਸਾਰਾ ਹੀ (ਵਿਕਾਰ-) ਰੋਗ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਉਤੇ ਆਪਣੀ ਮੇਹਰ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜੀਵਨ-ਕਹਾਣੀ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਬਣਾ ਲਈ (ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਸੰਵਾਰ ਲਿਆ) ॥੨॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ (ਸਦਾ ਹੀ) ਆਪਣੇ ਮੁੱਢ-ਕਦੀਮਾਂ ਦੇ (ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ) ਸੁਭਾਵ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਡਾ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਗੁਣ ਜਾਂ ਔਗੁਣ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ। (ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ, ਸ਼ਬਦ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸਾਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਰੱਖ ਲਈ (ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਢਹੇ ਚੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਿਆ) ॥੩॥ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ਤਦੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਤੂੰ ਸਾਡਾ ਮਾਲਕ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਡੂੰਘੇ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲਾ ਹੈਂ। ਹੇ ਨਾਨਕ ਜੀ! ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਿਆ ਕਰ, ਇਹੀ ਸਦਾ ਹਾਮੀ ਭਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕ ਦੀ (ਸਦਾ) ਇੱਜ਼ਤ ਰੱਖਦਾ ਆਇਆ ਹੈ ॥੪॥੬॥੫੬॥

धनासरी महला ५ ॥ जिस कउ बिसरै प्रानपति दाता सोई गनहु अभागा ॥ चरन कमल जा का मनु रागिओ अमिअ सरोवर पागा ॥१॥ तेरा जनु राम नाम रंगि जागा ॥ आलसु छीजि गइआ सभु तन ते प्रीतम सिउ मनु लागा ॥ रहाउ ॥ जह जह पेखउ तह नाराइण सगल घटा महि तागा ॥ नाम उदकु पीवत जन नानक तिआगे सभि अनुरागा ॥२॥१६॥४७॥

अर्थ :-हे भाई ! उस मनुख को बद-किस्मत समझो, जिस को जीवन का स्वामी-भगवान विसर जाता है। जिस मनुख का मन परमात्मा के कोमल चरणों का प्रेमी हो जाता है, वह मनुख आत्मिक जीवन देने वाले नाम-जल का सरोवर खोज लेता है।1।हे भगवान ! तेरा सेवक तेरे नाम-रंग में टिक के (माया के मोह की तरफ से सदा) सुचेत रहता है। उस के शरीर में से सारा आलस खत्म हो जाता है, उस का मन, (हे भाई !) प्रीतम-भगवान के साथ जुड़ा रहता है।रहाउ। हे भाई ! (उस के सुमिरन की बरकत के साथ) मैं (भी) जिधर जिधर देखता हूँ, ऊपर ऊपर परमात्मा ही सारे शरीरो में मौजूद दिखता है जैसे धागा (सारे मोतियों में पिरोया होता है)। हे नानक ! भगवान के दास उस का नाम-जल पीते हुए ही ओर सारे मोह-प्यार छोड़ देते हैं।2।19।47।

ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਜਿਸ ਕਉ ਬਿਸਰੈ ਪ੍ਰਾਨਪਤਿ ਦਾਤਾ ਸੋਈ ਗਨਹੁ ਅਭਾਗਾ ॥ ਚਰਨ ਕਮਲ ਜਾ ਕਾ ਮਨੁ ਰਾਗਿਓ ਅਮਿਅ ਸਰੋਵਰ ਪਾਗਾ ॥੧॥ ਤੇਰਾ ਜਨੁ ਰਾਮ ਨਾਮ ਰੰਗਿ ਜਾਗਾ ॥ ਆਲਸੁ ਛੀਜਿ ਗਇਆ ਸਭੁ ਤਨ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿਉ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਜਹ ਜਹ ਪੇਖਉ ਤਹ ਨਾਰਾਇਣ ਸਗਲ ਘਟਾ ਮਹਿ ਤਾਗਾ ॥ ਨਾਮ ਉਦਕੁ ਪੀਵਤ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਆਗੇ ਸਭਿ ਅਨੁਰਾਗਾ ॥੨॥੧੬॥੪੭॥

ਅਰਥ:- ਹੇ ਭਾਈ! ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਬਦ-ਕਿਸਮਤ ਸਮਝੋ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਿੰਦ ਦਾ ਮਾਲਕ-ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਸਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਕੋਮਲ ਚਰਨਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ-ਜਲ ਦਾ ਸਰੋਵਰ ਲੱਭ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।1। ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੇਰਾ ਸੇਵਕ ਤੇਰੇ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ ਟਿਕ ਕੇ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਲੋਂ ਸਦਾ) ਸੁਚੇਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਸਾਰਾ ਆਲਸ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਮਨ, (ਹੇ ਭਾਈ!) ਪ੍ਰੀਤਮ-ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਰਹਾਉ। ਹੇ ਭਾਈ! (ਉਸ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਮੈਂ (ਭੀ) ਜਿਧਰ ਜਿਧਰ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਉਥੇ ਉਥੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੀ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰਾਂ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਧਾਗਾ (ਸਾਰੇ ਮਣਕਿਆਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ)। ਹੇ ਨਾਨਕ! ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਦਾਸ ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ-ਜਲ ਪੀਂਦਿਆਂ ਹੀ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਮੋਹ-ਪਿਆਰ ਛੱਡ ਦੇਂਦੇ ਹਨ।2। 19। 47।

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥ ਆਪੇ ਕੰਡਾ ਆਪਿ ਤਰਾਜੀ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਤੋਲਿ ਤੋਲਾਇਆ ॥ ਆਪੇ ਸਾਹੁ ਆਪੇ ਵਣਜਾਰਾ ਆਪੇ ਵਣਜੁ ਕਰਾਇਆ ॥ ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਸਾਜੀਅਨੁ ਪਿਆਰੈ ਪਿਛੈ ਟੰਕੁ ਚੜਾਇਆ ॥੧॥ ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਮੀਠਾ ਲਾਇਆ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਆਪਿ ਜਲੁ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਇਆ ॥ ਆਪੇ ਹੁਕਮਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਲੁ ਮਾਟੀ ਬੰਧਿ ਰਖਾਇਆ ॥ ਆਪੇ ਹੀ ਭਉ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਬੰਨਿ ਬਕਰੀ ਸੀਹੁ ਹਢਾਇਆ ॥੨॥ ਆਪੇ ਕਾਸਟ ਆਪਿ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਵਿਚਿ ਕਾਸਟ ਅਗਨਿ ਰਖਾਇਆ ॥ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਭੈ ਅਗਨਿ ਨ ਸਕੈ ਜਲਾਇਆ ॥ ਆਪੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਸਾਹ ਲੈਦੇ ਸਭਿ ਲਵਾਇਆ ॥੩॥ ਆਪੇ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਕਾਰੈ ਲਾਇਆ ॥ ਜਿਉ ਆਪਿ ਚਲਾਏ ਤਿਉ ਚਲੀਐ ਪਿਆਰੇ ਜਿਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਭਾਇਆ ॥ ਆਪੇ ਜੰਤੀ ਜੰਤੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਵਜਹਿ ਵਜਾਇਆ ॥੪॥੪॥

ਅਰਥ: ਉਹ ਤੱਕੜੀ ਭੀ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਹੈ, ਉਸ ਤੱਕੜੀ ਦੀ ਸੂਈ (ਬੋਦੀ) ਭੀ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਹੈ, ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਵੱਟੇ ਨਾਲ (ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨੂੰ) ਤੋਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ (ਆਪਣੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ)। ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ (ਇਸ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਵਣਜ ਕਰਨ ਵਾਲਾ) ਸ਼ਾਹਕਾਰ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ (ਜੀਵ-ਰੂਪ ਹੋ ਕੇ) ਵਣਜ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਵਣਜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਧਰਤੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ (ਆਪਣੀ ਮਰਯਾਦਾ ਰੂਪ ਤੱਕੜੀ ਦੇ) ਪਿਛਲੇ ਛਾਬੇ ਵਿਚ ਚਾਰ ਮਾਸੇ ਦਾ ਵੱਟਾ ਰੱਖ ਕੇ (ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਰਯਾਦਾ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਕੰਮ ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਵਾਸਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਧਾਰਨ ਤੇ ਸੌਖਾ ਜਿਹਾ ਹੈ) ॥੧॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਸਦਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰ, (ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਿਮਰਿਆ ਹੈ, ਉਸ ਨੇ) ਸੁਖ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ (ਸਾਰੇ) ਸੁਖਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਹੈ (ਜੇਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਪਿਆ ਹੈ) ਪੂਰੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਮਿੱਠਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰਾ ਆਪ ਹੀ ਧਰਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਪਾਣੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਹੈ ਆਪ ਹੀ (ਜੀਵਾਂ ਪਾਸੋਂ ਸਭ ਕੁਝ) ਕਰਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ ਹਰ ਥਾਂ ਕਾਰ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ (ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਹੀ) ਬੰਨ੍ਹ ਰੱਖਿਆ ਹੈ (ਪਾਣੀ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਰੋੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।) (ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ) ਆਪ ਹੀ ਆਪਣਾ ਡਰ ਪਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, (ਮਾਨੋ) ਬੱਕਰੀ ਸ਼ੇਰ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਫਿਰਾ ਰਹੀ ਹੈ ॥੨॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਲੱਕੜੀ (ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ) ਹੈ, (ਆਪ ਹੀ ਅੱਗ ਬਣਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈ) ਲੱਕੜੀ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਅੱਗ ਟਿਕਾ ਰੱਖੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰਾ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣਾ ਹੁਕਮ ਵਰਤਾ ਰਿਹਾ ਹੈ (ਉਸ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ) ਅੱਗ (ਲੱਕੜ ਨੂੰ) ਸਾੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਮਾਰ ਕੇ ਜੀਵਾਲਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰੇਰੇ ਹੋਏ ਹੀ ਸਾਹ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ ॥੩॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਤਾਕਤ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ (ਤਾਕਤ ਵਰਤਣ ਵਾਲਾ) ਹਾਕਮ ਹੈ, (ਸਾਰੇ ਜਗਤ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ) ਆਪ ਹੀ ਕਾਰ ਵਿਚ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਸੱਜਣ! ਜਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਤੋਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਹਰੀ-ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਭਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਿਵੇਂ ਹੀ ਚੱਲ ਸਕੀਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ ਜੀ! ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ (ਜੀਵ-) ਵਾਜਾ (ਬਣਾਣ ਵਾਲਾ) ਹੈ, ਆਪ ਵਾਜਾ ਵਜਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਜੀਵ-ਵਾਜੇ ਉਸੇ ਦੇ ਵਜਾਏ ਵੱਜ ਰਹੇ ਹਨ ॥੪॥੪॥