जो जनु भाउ भगति कछु जानै ता कउ अचरजु काहो ॥ जिउ जलु जल महि पैसि न निकसै तिउ ढुरि मिलिओ जुलाहो ॥१॥ हरि के लोगा मै तउ मति का भोरा ॥ जउ तनु कासी तजहि कबीरा रमईऐ कहा निहोरा ॥१॥ रहाउ ॥ कहतु कबीरु सुनहु रे लोई भरमि न भूलहु कोई ॥ किआ कासी किआ ऊखरु मगहरु रामु रिदै जउ होई ॥२॥३॥

अर्थ :- जैसे पानी पानी में मिल के (फिर) अलग नहीं हो सकता, उसी प्रकार (कबीर) जुलाह (भी) आपा-भाव मिटा के परमात्मा में मिल गया है। इस में कोई अनोखी बात नहीं है,जो भी मनुख भगवान-प्रेम और भगवान-भक्ति के साथ साँझ बनाता है (उस का भगवान के साथ एक-रूप हो जाना कोई बड़ी बात नहीं है।1। हे संत जनो ! (लोकों के विचार में) मैं मति का कमला ही सही (भावार्थ, लोक मुझे काहे मूर्ख कहें कि मैं काँशी छोड़ के मगहर आ गया हूँ)। (पर,) हे कबीर ! अगर तूं काँशी में (रहता हुआ) शरीर छोडें (और मुक्ति मिल जाए) तो परमात्मा का इस में क्या उपकार समझा जाएगा ?क्योंकि काँशी में तो वैसे ही इन लोकों के विचार अनुसार मरन लगने से मुक्ति मिल जाती है, तो फिर सुमिरन का क्या लाभ ?।1।रहाउ। (पर) कबीर कहता है-हे लोको ! सुनो, कोई मनुख किसी भ्रम में ना पड़ जाए (कि काँशी में मुक्ति मिलती है, और मगहर में नहीं मिलती), अगर परमात्मा (का नाम) हृदय में हो, तो काँशी क्या और कलराठा मगहर क्या (दोनो जगह भगवान में लीन हो सकते है)।2।3।

ਅੰਗ : 692

ਜੋ ਜਨੁ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਕਛੁ ਜਾਨੈ ਤਾ ਕਉ ਅਚਰਜੁ ਕਾਹੋ ॥ ਜਿਉ ਜਲੁ ਜਲ ਮਹਿ ਪੈਸਿ ਨ ਨਿਕਸੈ ਤਿਉ ਢੁਰਿ ਮਿਲਿਓ ਜੁਲਾਹੋ ॥੧॥ ਹਰਿ ਕੇ ਲੋਗਾ ਮੈ ਤਉ ਮਤਿ ਕਾ ਭੋਰਾ ॥ ਜਉ ਤਨੁ ਕਾਸੀ ਤਜਹਿ ਕਬੀਰਾ ਰਮਈਐ ਕਹਾ ਨਿਹੋਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਲੋਈ ਭਰਮਿ ਨ ਭੂਲਹੁ ਕੋਈ ॥ ਕਿਆ ਕਾਸੀ ਕਿਆ ਊਖਰੁ ਮਗਹਰੁ ਰਾਮੁ ਰਿਦੈ ਜਉ ਹੋਈ ॥੨॥੩॥

ਅਰਥ: ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਮਿਲ ਕੇ (ਮੁੜ) ਵੱਖਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਤਿਵੇਂ (ਕਬੀਰ) ਜੁਲਾਹ (ਭੀ) ਆਪਾ-ਭਾਵ ਮਿਟਾ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਅਨੋਖੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜੋ ਭੀ ਮਨੁੱਖ ਪ੍ਰਭੂ-ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ ਪ੍ਰਭੂ-ਭਗਤੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਇੱਕ-ਮਿੱਕ ਹੋ ਜਾਣਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ।੧।
ਹੇ ਸੰਤ ਜਨੋ! ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭਾਣੇ) ਮੈਂ ਮੱਤ ਦਾ ਕਮਲਾ ਹੀ ਸਹੀ (ਭਾਵ, ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਪਏ ਮੂਰਖ ਆਖਣ ਕਿ ਮੈਂ ਕਾਂਸ਼ੀ ਛੱਡ ਕੇ ਮਗਹਰ ਆ ਗਿਆ ਹਾਂ) । (ਪਰ,) ਹੇ ਕਬੀਰ! ਜੇ ਤੂੰ ਕਾਂਸ਼ੀ ਵਿਚ (ਰਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ) ਸਰੀਰ ਛੱਡੇਂ (ਤੇ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲ ਜਾਏ) ਤਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਇਸ ਵਿਚ ਕੀਹ ਉਪਕਾਰ ਸਮਝਿਆ ਜਾਇਗਾ? ਕਿਉਂਕਿ ਕਾਂਸ਼ੀ ਵਿਚ ਤਾਂ ਉਂਞ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਅਨੁਸਾਰ ਮਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਕੀਹ ਲਾਭ?।੧।ਰਹਾਉ।
(ਪਰ) ਕਬੀਰ ਆਖਦਾ ਹੈ-ਹੇ ਲੋਕੋ! ਸੁਣੋ, ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਕਿਸੇ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿਚ ਨਾਹ ਪੈ ਜਾਏ (ਕਿ ਕਾਂਸ਼ੀ ਵਿਚ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਮਗਹਰ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ) , ਜੇ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਦਾ ਨਾਮ) ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਕਾਂਸ਼ੀ ਕੀਹ ਤੇ ਕਲਰਾਠਾ ਮਗਹਰ ਕੀਹ (ਦੋਹੀਂ ਥਾਈਂ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਸਕੀਦਾ ਹੈ) ।੨।੩।
ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਭਾਵ: ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਵਸੀਲਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਹੀ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਖ਼ਾਸ ਤੀਰਥ-ਯਾਤ੍ਰਾ ਨਾਲ ਇਸ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ।੩।

धनासरी महला ४ ॥ मेरे साहा मै हरि दरसन सुखु होइ ॥ हमरी बेदनि तू जानता साहा अवरु किआ जानै कोइ ॥ रहाउ ॥ साचा साहिबु सचु तू मेरे साहा तेरा कीआ सचु सभु होइ ॥ झूठा किस कउ आखीऐ साहा दूजा नाही कोइ ॥१॥ सभना विचि तू वरतदा साहा सभि तुझहि धिआवहि दिनु राति ॥ सभि तुझ ही थावहु मंगदे मेरे साहा तू सभना करहि इक दाति ॥२॥ सभु को तुझ ही विचि है मेरे साहा तुझ ते बाहरि कोई नाहि ॥ सभि जीअ तेरे तू सभस दा मेरे साहा सभि तुझ ही माहि समाहि ॥३॥ सभना की तू आस है मेरे पिआरे सभि तुझहि धिआवहि मेरे साह ॥ जिउ भावै तिउ रखु तू मेरे पिआरे सचु नानक के पातिसाह ॥४॥७॥१३॥

अर्थ: हे मेरे पातशाह! (कृपा कर) मुझे तेरे दर्शन का आनंद प्राप्त हो जाए। हे मेरे पातशाह! मेरे दिल की पीड़ा को तूँ ही जानता हैं। कोई अन्य क्या जान सकता है ? ॥ रहाउ ॥ हे मेरे पातशाह! तूँ सदा कायम रहने वाला मालिक है, तूँ अटल है। जो कुछ तूँ करता हैं, वह भी उकाई-हीन है (उस में कोई भी उणता-कमी नहीं)। हे पातशाह! (सारे संसार में तेरे बिना) अन्य कोई नहीं है (इस लिए) किसी को झूठा नहीं कहा जा सकता ॥१॥ हे मेरे पातशाह! तूँ सब जीवों में मौजूद हैं, सारे जीव दिन रात तेरा ही ध्यान धरते हैं। हे मेरे पातशाह! सारे जीव तेरे से ही (मांगें) मांगते हैं। एक तूँ ही सब जीवों को दातें दे रहा हैं ॥२॥ हे मेरे पातशाह! प्रत्येक जीव तेरे हुक्म में है, कोई जीव तेरे हुक्म से बाहर नहीं हो सकता। हे मेरे पातशाह! सभी जीव तेरे पैदा किए हुए हैं,और, यह सभी तेरे में ही लीन हो जाते हैं ॥३॥ हे मेरे प्यारे पातशाह! तूँ सभी जीवों की इच्छाएं पूरी करता हैं सभी जीव तेरा ही ध्यान धरते हैं। हे नानक जी के पातशाह! हे मेरे प्यारे! जैसे तुझे अच्छा लगता है, वैसे मुझे (अपने चरणों में) रख। तूँ ही सदा कायम रहने वाला हैं ॥४॥७॥१३॥

ਅੰਗ : 670

ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥ ਮੇਰੇ ਸਾਹਾ ਮੈ ਹਰਿ ਦਰਸਨ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥ ਹਮਰੀ ਬੇਦਨਿ ਤੂ ਜਾਨਤਾ ਸਾਹਾ ਅਵਰੁ ਕਿਆ ਜਾਨੈ ਕੋਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਤੂ ਮੇਰੇ ਸਾਹਾ ਤੇਰਾ ਕੀਆ ਸਚੁ ਸਭੁ ਹੋਇ ॥ ਝੂਠਾ ਕਿਸ ਕਉ ਆਖੀਐ ਸਾਹਾ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥੧॥ ਸਭਨਾ ਵਿਚਿ ਤੂ ਵਰਤਦਾ ਸਾਹਾ ਸਭਿ ਤੁਝਹਿ ਧਿਆਵਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥ ਸਭਿ ਤੁਝ ਹੀ ਥਾਵਹੁ ਮੰਗਦੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਾ ਤੂ ਸਭਨਾ ਕਰਹਿ ਇਕ ਦਾਤਿ ॥੨॥ ਸਭੁ ਕੋ ਤੁਝ ਹੀ ਵਿਚਿ ਹੈ ਮੇਰੇ ਸਾਹਾ ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥ ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਤੂ ਸਭਸ ਦਾ ਮੇਰੇ ਸਾਹਾ ਸਭਿ ਤੁਝ ਹੀ ਮਾਹਿ ਸਮਾਹਿ ॥੩॥ ਸਭਨਾ ਕੀ ਤੂ ਆਸ ਹੈ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਸਭਿ ਤੁਝਹਿ ਧਿਆਵਹਿ ਮੇਰੇ ਸਾਹ ॥ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਕੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥੪॥੭॥੧੩॥

ਅਰਥ: ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! (ਮੇਹਰ ਕਰ) ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਏ। ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਪੀੜ ਤੂੰ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ। ਕੋਈ ਹੋਰ ਕੀ ਜਾਣ ਸਕਦਾ ਹੈ ? ॥ ਰਹਾਉ ॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਤੂੰ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਾਲਕ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਅਟੱਲ ਹੈਂ। ਜੋ ਕੁਝ ਤੂੰ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਉਹ ਭੀ ਉਕਾਈ-ਹੀਣ ਹੈ (ਉਸ ਵਿਚ ਭੀ ਕੋਈ ਊਣਤਾ ਨਹੀਂ)। ਹੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! (ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਤੈਥੋਂ ਬਿਨਾ) ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਇਸ ਵਾਸਤੇ) ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਝੂਠਾ ਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ॥੧॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਤੂੰ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈਂ, ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਦਿਨ ਰਾਤ ਤੇਰਾ ਹੀ ਧਿਆਨ ਧਰਦੇ ਹਨ। ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਤੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਹੀ (ਮੰਗਾਂ) ਮੰਗਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਤੂੰ ਹੀ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਦਾਤਾਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈਂ ॥੨॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਤੇਰੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਹੈ, ਤੈਥੋਂ ਆਕੀ ਕੋਈ ਜੀਵ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਤੇਰੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਤੇ, ਇਹ ਸਾਰੇ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਹੀ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੩॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਤੂੰ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਆਸਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦਾ ਹੈਂ ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਤੇਰਾ ਹੀ ਧਿਆਨ ਧਰਦੇ ਹਨ। ਹੇ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ! ਜਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਤਿਵੇਂ ਮੈਨੂੰ (ਆਪਣੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ) ਰੱਖ। ਤੂੰ ਹੀ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ ॥੪॥੭॥੧੩॥

ਇਹ ਸੱਚੀ ਘਟਨਾ ਇਕ ਬੀਬੀ ਨੇ ਖੁਦ ਕਿਸੇ ਗੁਰਸਿੱਖ ਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਸੀ ਜੋ ਆਪ ਜੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਇਹ ਬੀਬੀ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। ਜਿਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸਨੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਨੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇਸਨੂੰ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ। ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਇਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਘਰ ਕਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਪਾਠ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦੇ ਅੰਦਰ ਸਿੱਖੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰੇਮ ਇਤਨਾ ਪਰਬਲ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਸਨੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਕਿ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋਵੇ।
ਜਦ ਇਸਦਾ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖਣ ਆਇਆ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਸਾਡੀ ਬੇਟੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸੁਣ ਇਸ ਬੀਬੀ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਜਦ ਉਹ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਆਏ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਸੌਹਰਾ ਅਤੇ ਸੱਸ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਪਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛੱਕ ਲਿਆ ਹੈ।
ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਇਸ ਬੀਬੀ ਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਪਾਈਆਂ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ ਦਾਰੂ ਮੀਟ ਦਾ ਸੇਵਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਦੇਖ ਬੀਬੀ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਗਿਆਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਣ ਵਾਲਾ ਨਾਟਕ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਇਹ ਸਿੱਖੀ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖੀ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।
ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਹ ਬੀਬੀ ਆਪਣੇ ਨੇਮ ਅਨੁਸਾਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠਦੀ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਅਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਂਦੀ। ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਂਦਿਆਂ ਇਸਨੂੰ ਚੁਪਹਿਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਚੁਪਹਿਰੇ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਵਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਜਿਸਤੇ ਇਸਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਨੋਕ ਝੋਕ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਤੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਮਾਰੀ ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾਕੇ ਬੈਠੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਸ ਬੀਬੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੇਮ ਨਾ ਛੱਡਿਆ। ਇਕ ਦਿਨ ਜਦ ਇਹ ਬੀਬੀ ਚੁਪਹਿਰਾ ਕੱਟਣ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਮਗਰੋਂ ਇਸਦੇ ਪਤੀ ਦੇ ਕੁਝ ਦੋਸਤ ਆਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਓ ਭਗਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਬੀਬੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਿਸਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਲੇਸ਼ ਪੈਣਾ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੀ ਸੀ। I ਗੱਲ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਵੱਧ ਗਈ ਕਿ ਕੁੜੀ ਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਉਸਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਵੀ ਕੀਤੀ। ਜਿਸਤੇ ਇਹ ਬੀਬੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ ਅਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਧੰਨ ਧੰਨ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮੇਰੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ-2 ਅਜਿਹਾ ਸਬਕ ਸਿਖਾਓ ਕਿ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਜੇਕਰ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਬਕ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਦਰ ਛੱਡ ਦੇਣਾ ਹੈ ਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਗੁਟਕੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਚੜ੍ਹਾ ਆਉਣੇ ਹਨ। ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਇਹ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹੀਂ।
ਜਦ ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਇਸ਼ਨਾਨ ਪਾਣੀ ਕਰਕੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਸੌਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੇਰਾ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾਣਾ ਬੰਦ। ਜਿਸਤੇ ਇਸ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁੱਖ ਲੱਗਾ ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਇਹ ਬੀਬੀ ਮੌਕਾ ਦੇਖਕੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਉਥੇ ਜਾਕੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸੌਹਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੋ ਦਿਨਾ ਵਿੱਚ ਸਬਕ ਮਿਲੇ। ਅਰਦਾਸ ਅਜਿਹੀ ਹੋਈ ਕਿ ਇਸ ਬੀਬੀ ਦੇ ਪਤੀ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਕੌਮਾਂ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਇਹ ਬੀਬੀ ਰੌਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕੀਤੀ ਅਰਦਾਸ ਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਕਿ ਇਹ ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਮੰਗ ਬੈਠੀ ਹਾਂ। ਜਿਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਬੀਬੀ ਵੱਲੋਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਅਜਿਹੀ ਮੰਗ ਲਈ ਪਛਚਾਤਾਪ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਬੀਬੀ ਲਗਾਤਾਰ ਪਾਠ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਇਆ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲੋਂ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਗਈ।
ਘਰ ਆਕੇ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਇਆ ਕਰ ਅਤੇ ਚੌਪਿਹਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵੀ ਨਿਭਾਇਆ ਕਰ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦਾ ਬਦਲਿਆ ਰੂਪ ਦੇਖਕੇ ਬੀਬੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਕਦਮ ਇਤਨਾ ਬਦਲਾਅ ਕਿਵੇਂ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦ ਮੈਂ ਕੌਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਮਦੂਤ ਲੈ ਗਏ ਸਨ। ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਟਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭੁੱਖ ਅਤੇ ਪਿਆਸ ਲੱਗੀ ਸੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਹ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੀਣ ਨੂੰ। ਇਕ ਦਮ ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਜਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਜਮਦੂਤਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਆਵਾਜ਼ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਆਕਾਰ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਜਾਪਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਖੰਡਾ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਜਦ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਘਟਨਾ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਸਭ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ ਅਤੇ ਉਸ ਬੀਬੀ ਪਾਸੋਂ ਮੁਆਫੀਆਂ ਮੰਗਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਹੋ ਗਈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੋਨੋਂ ਜੀਅ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਚੌਪਹਿਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਭੁੱਲ ਚੁੱਕ ਮੁਆਫ ਕਰਨਾ ਸੰਗਤ ਜੀ 🙏
Harmanpreet Singh 🙏

ਮੈਲੇ ਕੁਚੈਲੇ ਲੀੜੇ, ਗਰਮੀ ਚ, ਜੈਕਟ ਪਾਈ, ਸਿਰ, ,’ਤੇ ਉਨ ਦੀ ਟੋਪੀ, ਮੈਂ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋ ਵਾਪਸ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਘੁੰਮਦੀ ਘੁੰਮਾਉਦੀ ਬੁਜਰਗ ਅਵਸਥਾ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਤੇ ਪਈ, ਜਿਸ ਨੇ ਪੂਰੀ ਗਰਮੀ ਚ, ਇਹ ਚੀਜਾ ਪਹਿਨੀਆਂ ਹੋਈਆ ਸਨ, ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮਨ ਅੰਦਰ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਤੌਖਲੇ ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ, ਵੇਖ ਕਿ ਇੰੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸੌਖਾ ਬੰਦਾ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਬੰਨੀ ਉਪਰ ਬੈਠਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਚ, ਅਭੇਦ ਹੈ, ਪਰ ਲਿਬਾਸ ਦੱਸਦਾ ਸੀ, ਕਿ ਉਹ ਭਿਖਾਰੀ, ਜਾਂ, ਮੰਗਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਹਲਕ ਚੋ ਥੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਤਰ ਰਹੀ, ਮੈਂ ਦੂਰ ਟਿਕ ਟਿਕੀ ਲਾ ਕਿ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕਿ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜਮਾਂ ਘਟਾਓ, ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾ ਨੇ ਹਰਕਤ ਕੀਤੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਟੰਗੇ ਝੋਲੇ ਚੋ ਇਕ ਲੁਫਾਫਾ ਕੱਢਿਆ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕੁੱਝ ਖਾਣ ਲੱਗਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਕੱਪੜਾ ਕੱਢਿਆ ਜੋ ਗੋਲ ਲੁਪੇਟਿਆ ਸੀ, ਬਹੁਤਾ ਸਾਫ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ! ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੱਪੜਾ ਕੱਢਿਆ, ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ ਸੀ, ਉਸ ਚੋ ਉਸਨੇ, ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਕੱਢਿਆ, ‘ਤੇ ਮਸਤਕ ਨੂੰ ਸ਼ਪਰਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਇਹ ਕਿਰਿਆ ਉਸਨੇ ਚਾਰ ਵਾਰ ਕੀਤੀ, ਫਿਰ ਖੋਲਿਆ, ਫਿਰ ਸਿਜਦਾ ਕੀਤਾ, ‘ਤੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਨੇ ਤੋਂ ਪੜਨਾ ਆਰੰਭ ਹੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਸਬੱਬ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਪਈ, ਮੇਰੇ ਮਨ ਚ ਵੀ ਉਛਾਲ ਆ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਇਸਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲਵਾ, ਤਾਂ ਤੁਰੰਤ ਮੈਂ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ, ਤੁਸੀਂ ਪੱੜ ਲੈਦੇ ਜੇ, ਜਵਾਬ ਜੀ ਪੜ ਲੈਂਦਾ, ਕਿਉਂ ਪੱੜਦੇ ਜੇ, ਮੈਂ ਕਾਰਨ ਜਾਨਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਕਹਿੰਦਾ ਪਾਠ ਪੱੜਕੇ ਢੱਲਦੇ ਮੰਨ ਨੂੰ ਹੋੜਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ, ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਸੁਖਮਣੀ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਸੀ, ਭਾਸ਼ਾ ਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਬੋਲ ਸੁਣ ਕਿ ਸਰੀਰ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸਵਾਲ ਤਾ ਬਹੁਤ ਸਨ ਮਨ ਚ, ਪਰ ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਹੈਠਾ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਤਰ ਰਹੇ, ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਵੱਧ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਸਵਾਲਾਂ ਤੇ ਸਵਾਲੀਆ ਚਿੰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਸਦੀ ਇਹਨੇ ਬੋਲਾਂ ਨੇ ਹੀ ਮੰੰਨ ਅੰਦਰ ਸੁਕੇ ਸੱੜੇ ਮਾਰੂਥਲ, ਤੇ ਚੋਖੀ ਬਰਸਾਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਇੰਝ ਭਾਪਣ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠਾ ਭਿਖਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਅਸਚਰਜ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਹੋਵੇ, ਮੈਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕਿ ਸਿਰ ਨਵਾਂ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅੱਗਿਓ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਕਿ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜ ਚ, ਮਗਨ ਹੋ ਗਿਆ ‘ਤੇ ਮੈਂ ਪੈਰ ਘੜੀਸਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗੇ ਚੱਲਾ ਗਿਆ,
ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਭਿਖਾਰੀ ਸੀ, ਪਰ ਸੱਚੇ ਦਰ ਦਾ, ਬਸ ਇਕੋ ਗੱਲ ਮਨ ਚੋ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਧੰਨ ਨਿਰੰਕਾਰ,
ਮੌਕੇ ਤੇ ਜੋ ਵੇਖਿਆ ਸੋ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ, ਤਸਵੀਰ ਨਾਲ ਨੱਥੀ ਹੈ,,,,🙏 🙏🙏
ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਵਾਲ ਤੌ ਕਾਪੀ 🌷🙏🌷🙏
Harmanpreet Singh

ਸਵਰਗ ਵੀ ਤੇਰਾ ਨਰਕ ਵੀ ਤੇਰਾ…..
ਦੋਹਾਂ ਵਿਚਲਾ ਫਰਕ ਵੀ ਤੇਰਾ..
ਤੂੰ ਹੀ ਡੋਬੇ ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਰੇ …..
ਲਾਦੇ ਪਾਰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ…..
ਬਖਸ਼ਣ ਹਾਰਿਆ ਮੇਹਰ ਕਰੀ…
ਇਸ ਕਰਮਾਂ ਮਾਰੇ ਤੇ…..
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਸਭ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਿਉ….

ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ
ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ
ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ.

ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਅਨਾਥ ਹੋ ਗਏ
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਛੱਡ ਗਏ
ਨਾਨੀ ਨੇ ਪਾਲਿਆ
ਅੱਜ ਲੱਖਾ ਸੰਗਤਾਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ
ਦੇ ਦਰ ਸ਼੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਦੀਆਂ ਹਨ।

धनासरी महला ५ ॥ तुम दाते ठाकुर प्रतिपालक नाइक खसम हमारे ॥ निमख निमख तुम ही प्रतिपालहु हम बारिक तुमरे धारे ॥१॥ जिहवा एक कवन गुन कहीऐ ॥ बेसुमार बेअंत सुआमी तेरो अंतु न किन ही लहीऐ ॥१॥ रहाउ ॥ कोटि पराध हमारे खंडहु अनिक बिधी समझावहु ॥ हम अगिआन अलप मति थोरी तुम आपन बिरदु रखावहु ॥२॥ तुमरी सरणि तुमारी आसा तुम ही सजन सुहेले ॥ राखहु राखनहार दइआला नानक घर के गोले ॥३॥१२॥

हे प्रभु! तू सब दातें (बख्शीश) देने वाला है, तू मालिक हैं, तू सब को पालने वाला है, तू हमारा आगू हैं (जीवन-मार्गदर्शन करने वाला है) तू हमारा खसम है । हे प्रभु! तू ही एक एक पल हमारी पालना करता है, हम (तेरे) बच्चे तेरे सहारे (जीवित) हैं।१। हे अनगिनत गुणों के मालिक! हे बेअंत मालिक प्रभु! किसी भी तरफ से तेरे गुणों का अंत नहीं खोजा जा सका। (मनुष्य की) एक जिव्हा से तेरा कौन कौन सा गुण बयान किया जाये।१।रहाउ। हे प्रभु! तू हमारे करोड़ों अपराध नाश करता है, तू हमें अनेक प्रकार से (जीवन जुगत) समझाता है। हम जीव आत्मिक जीवन की सूझ से परे हैं, हमारी अक्ल थोड़ी है बेकार है। (फिर भी) तूं अपना मूढ़-कदीमा वाला स्वभाव कायम रखता है ॥२॥ हे नानक! (कह–) हे प्रभू! हम तेरे ही आसरे-सहारे से हैं, हमें तेरी ही (सहायता की) आस है, तू ही हमारा सज्जन है, तू ही हमें सुख देने वाला है। हे दयावान! हे सबकी रक्षा करने के समर्थ! हमारी रक्षा कर, हम तेरे घर के गुलाम हैं।3।12।